Dziś ostatnia część Mariosowego cyklu o rodzinach członków Metalliki. W odcinku luźniejszy tekst podsumowujący cały cykl - zapraszam do lektury i dyskusji.




Duchowa strona człowieka i wrażliwość na piękno, to ta jego część, dzięki której tworzenie sztuki ma sens. Poczucie smaku sprawia, że człowiek nie jest na sztukę obojętny. W kręgu metallikowej rodziny znajdziemy dwie osoby, które na tyle zachłysnęły się wielowymiarową sztuką, że od czasu do czasu prezentują swoją artystyczną twórczość szerokiej publiczności. W tym kontekście prym wiedzie żona Roberta, Chloe. Artystka pełną gębą. Była panna Barthélémy spróbowała już wielu sposobów artystycznego wyrażania siebie. Jest malarką, rysowniczką, ilustratorką książek, projektantką odzieży oraz wokalistką.

Maluje na czym tylko się da. Wśród fanów Metalliki najbardziej znanymi jej pracami są projekty o tematyce azteckiej, które zdobią gitary basowe męża. Jako, że pasją Roberta jest surfing, to i na deskach surfingowych nie mogło zabraknąć motywów stworzonych przez Chloe. Ilustracje jej autorstwa zdobią książkę dla dzieci pt. „Czarownice. Nawet nie straszne”. Projektuje również odzież. Nie tylko członkowie Metalliki wypuścili zaprojektowane przez siebie obuwie. Chloe również ma na koncie buty - firmy DC, stworzone na podstawie własnego pomysłu (na zdjęciu jeden z dwóch wypuszczonych modeli). Pojawiły się wiosną 2013 roku. Ozdabianie chust to również jej konik. Rodzice Chloe są projektantami. Nie ważne co się projektuje, w tym zawodzie rysowanie to podstawa. Córka połknęła bakcyla bardzo szybko. „Rysuję, od kiedy potrafię trzymać ołówek”. Od czasu do czasu możemy także podziwiać głos Chloe. Śpiewanie to dla niej zajęcie czysto hobbystyczne, dlatego nie jest głównym sposobem zarabiania pieniędzy.

Wydała dwa pięciuotworowe mini-albumy. W 2004 roku „66 steps”, natomiast 2011 rok to udział w projekcie kapeli Orange And Blue. EP nosi tytuł „BlowDryer”. W kwietniu 2011 nagrała utwór „Light” w wokalnym duecie z Tią Crystal. Wystąpiła także na płycie upamiętniającej Franka Zappę. Na potrzeby tego tribute, wraz z Robertem nagrała utwór „Torture Never Stops”.
„Robiłam w swoim życiu wiele rzeczy. Latanie sportowymi samolotami (Cap 10), penetrowanie zakazanych obszarów paryskich katakumb. Muzyka: od punk rocka przez jazz po rap. Teraz staram się poprzez moją sztukę uzdrawiać ludzkie dusze. Życie jest jak roller coaster, a wszystkie doświadczenia są narzędziami, które pomagają dojść do miejsca Twojego przeznaczenia. Wychowywałam się w bardzo artystycznej, kosmopolitycznej rodzinie. Muzyka, sztuka i projektowanie były zawsze obecne. Muzyka, sztuka, projektowanie, uduchowiona strona człowieka oraz miłość do rodziny, to moje pasje. Przy każdej możliwej okazji staram się pokazywać swoją sztukę, aby inspirować i przekazywać uniwersalną miłość oraz magię”.

Torben Ulrich to człowiek, który mimo 85 lat na karku, wciąż aktywnie działa na terytorium sztuki. Wiadomo, że to on zaprowadził dziewięcioletniego Larsa na koncert Deep Purple. Jednak pierwszą muzyczną miłością Torbena był i jest do tej pory jazz. Logiczne, biorąc pod uwagę, że Torben to rocznik 1928. Nie mógł od razu zainteresować się rockiem, czy rock and rollem, bo tego gatunku po prostu jeszcze nie było. Chodził na jazzowe koncerty, pisał recenzje do duńskich gazet. Wsiąkł w to muzyczne środowisko na tyle, że jego dom stał się miejscem spotkań dla muzyków jazzowych. Saksofonista Dexter Gordon zaprzyjaźnił się na tyle z Torbenem, że ten poprosił amerykańskiego jazzmana, by został ojcem chrzestnym Larsa. Ulrich-senior jest ponadto praktykującym buddystą i malarzem. Z biegiem lat sam zaczął nagrywać krążki jazzowe. Aktualnie można posłuchać czterech krążków sygnowanych nazwiskiem Ulricha.

2004 – Clinch – „Dice Doce” – awangardowy duński kwartet jazzowy – Torben użyczył swojego głosu i zagrał na idiofonach.
2007 – Instead of – „Live on Sonarchy” – Torben użyczył głosu i napisał teksty.
2009 – Soren Kjaergaard - „Suddenly Soud” – duet z duńskim pianistą jazzu awangardowego. Torben wykorzystał głos, rynnę, plunger mute, marmurki, fortepian preparowany, słoik z kośćmi, chińskie kulki stalowe, ceramiczne misy. Soren zagrał na fortepianie, fortepianie preparowanym, organach Fendera, organach Hammonda, organach elektrycznych i organach zabawkowych.
Album inspirowany jest muzyką i tekstami ormiańskiego filozofa George’a Ivanovicha Gurdjieffa (1866-1949).
2010 - Soren Kjaergaard - „ Alphabet, Peaceful, Diminished” – Torben wykorzystał w nagraniach głos, flet, wibrafon, chińskie kule stalowe, słoik z kośćmi, kule ceramiczne i maszynę do pisania. Soren zagrał na fortepianie, fortepianie preparowanym, fortepianie elektrycznym, organach Farfisa, organach piszczałkowych, wibrafonie i maszynie do pisania.

W październiku 2014 roku ma ukazać się trzeci album duetu Ulrich-Kjaergaard – „Merdiana: Lines towards a non-local alchemy”.



Oprócz tworzenia muzyki, Torben ma na koncie dziesiątki obrazów, które były kilka razy wystawiane w galeriach i muzeach duńskich i amerykańskich między innymi w Newport Beach, Kansas City, Houston, w Galerie Birch w Kopenhadze. Wszystko zaczęło się w roku 1971, gdy kopenhaski Lion Club poprosił, polityków, aktorów, pisarzy i innych artystów, aby ci wzięli udział w akcji „Niebieski słoń” i przekazali wykonane przez siebie obrazy na aukcję charytatywną. „Nie sądziłem, że potrafiłbym namalować niebieskiego słonia. Zastanawiałem się jak będzie wyglądać ślad odbitej na płótnie piłki. Powstał z tego niezły happening. Każdy z przechodniów, podchodził i rzucał piłką o płótno. Wszystko było filmowane. Pojawiła się ta nowa technologia”.
Na kolejne malarskie prace trzeba było czekać aż dekadę. Lata 1981 – 1984 były najbardziej płodnym jego okresem malarskim. To wówczas rozpoczął cykl malarstwa abstrakcyjnego pt: „Odciski Praktyki”. Wszystkie prace tejże serii wykonane są technikami „akryl na płótnie” i „akryl na papierze ryżowym”.



Niniejszym rodzinne więzy chłopaków z Metalliki zostały ostatecznie zebrane w całość. Mam nadzieję, że forma i sposób przedstawienia są przystępne.
Warto zajrzeć na strony internetowe Chloe i Torbena: tutaj
i tu.

Na stronie Sorena Kjaergaarda można zapoznać się z częścią muzycznej zawartości albumów, które pianista nagrał w duecie z Torbenem Ulrichem:

- Link 1

- Link 2


Zebrał, pogrupował, ułożył i opatrzył komentarzami: