Na stronie magazyngitarzysta.pl pojawiła się recenzja książki "Metallica. Tom 2. Prosto w czerń. 1991-2015" autorstwa Jacka Walewskiego. Poniżej zamieszczamy jej część, a całość do przeczytania tutaj. Przypominamy, że biografia była do wygrania w naszym konkursie. Chętnych do wyrażenia własnych opinii na temat powyższej pozycji, zapraszamy do nadsyłania tekstów.

Metallica. Tom 2. Prosto w czerń. 1991-2015

Choć Metallica jest obecnie najczęściej opisywanym zespołem metalowym na świecie, nadal powstają o niej kolejne książki.

Dziennikarze stale ścigają się między sobą o to, który z nich zrobi lepszy wywiad z muzykami, zaś fani z niesłabnącymi wypiekami na twarzy czytają nowo powstające biografie z nadzieją na znalezienie nieznanych dotąd ciekawostek o kwartecie. I mimo faktu, że większość tego typu publikacji jest po prostu zbędna, "Prosto w czerń" jest jak najbardziej warta lektury.

Ponoć dla obu autorów - Paula Brannigana oraz Iana Winwooda - wybór Metalliki na temat ich wspólnej książki był oczywisty. Co może dziwić, ponieważ pisanie kolejnej biografii "największego zespołu metalowego świata", o którym napisano już chyba wszystko (a o tym, czego nie napisano, dowiemy się zapewne dopiero kiedyś z autobiografii gadatliwego Larsa Ulricha), jest dziś zadaniem o wiele bardziej karkołomnym niż ponad dekadę temu, gdy podejmował się tego choćby Joel McIver twórca jednego z najdokładniejszych wydawnictw o grupie. Jedynym sensowym pomysłem na kolejną publikację o Metallice jest próba spojrzenia na zespół z innej perspektywy. Czytanie po raz pięćdziesiąty historii o chuderlawym Ulrichu, który na spółkę ze wstydliwym Jamesem Hetfieldem zakłada garażową kapelę, która rewolucjonizuje metal w latach 80. i nagrywa kolejno klasyczne i kontrowersyjne płyty może nudzić już największych fanów. Gdyby jednak odsłonić trochę kulisów biznesowych, dodać odrobinę plotek i osobistych przemyśleń, całość mogłaby wydać się bardziej frapująca i warta kolejnego opowiedzenia. Tak też postąpili panowie Brannigan i Winwood, pisząc biografię, która zaciekawi także tych, którzy zetknęli się już z "Bez przebaczenia" i "Enter Night".

Pierwszy tom opowiadał dzieje zespołu od jego genezy po wydanie przełomowego pod kątem komercyjnym "Black Albumu". "Prosto w czerń" dotyczy zaś, zdaniem niżej podpisanego, najbardziej fascynującego okresu w historii Metalliki. Początki grupy są bowiem znane na pamięć każdemu z jej fanów - podobnie jak pierwsze pięć albumów w dyskografii. Lata 90. i dwutysięczne to jednak czas, gdy kwartet (a przez krótki okres trio) osiągnął swój szczyt popularności, by niedługo potem zdaniem wielu zagubić się artystycznie i wejść w epokę bessy nawet w kategorii sprzedaży płyt (co oczywiście nie oznacza, że panowie muzycy nagle stali się bankrutami, choć jak sami przyznają w wywiadach tantiemy nie spływają na ich konta już tak intensywnie jak niegdyś). Całe szczęście członkowie Metalliki nie skończyli jak ich koledzy z Gun N’ Roses niszcząc własną karierę przez nadmiar używek i popadniecie w przesadę także w swojej twórczości. Na ponad 250 stronach mamy więc opisaną historię grupy, która osiągnęła ogromny sukces, przeżywa bardzo interesujący proces próby przemiany swojego stylu, by ostatecznie stworzyć z własnej legendy franszyzę i walczyć o powrót na tron. Równie interesujące jest jednak śledzenie także osobistych losów członków kapeli. Nierozwiązane konflikty z początków działalności kończą się niemal tragicznie i tylko trzeźwa reakcja managementu (którego roli w historii Metalliki nie można przecenić) ratuję zarówno karierę muzyków jak i może życie Jamesa Hetfielda, który w czasie sesji nagraniowej "St. Anger" przechodzi obowiązkową terapię.

overkill.pl