1. Fuel
2. The Memory Remains
3. Devil`s Dance
4. The Unforgiven II
5. Better Than You
6. Slither
7. Carpe Diem Baby
8. Bad Seed
9. Where The Wild Things Are
10. Prince Charming
11. Low Man`s Lyric
12. Attitude
13. Fixxxer



Skład: James Hetfield, Lars Ulrich, Jason Newsted, Kirk Hammett
Rok wydania: 1997

Teksty - teksty wszystkich piosenek
Tłumaczenie - tłumaczenie na polski utworów

"Na tej płycie są takie klasyki, jak u Led Zeppelin i Black Sabath. O to chodzi z Metalliką. Dla mnie ten zespół nie jest kolejnym projektem. Pracując z nim, mam szansę obcować z nowym Led Zeppelin albo Beatlesami. Są jak Bob Dylan tego pokolenia. Powiedzmy sobie szczerze: nie są tacy jak Motley Crue, z którymi historia nie obejdzie się łaskawie." Bob Rock, 1997.

Jak nie było przez pięć lat płyty, tak nie było ale ja się już nasza Metallica rozhulała to w przeciągu dwóch lat wydali dwie - a co sobie będą żałować. W lipcu 1997 roku chłopaki rozpoczynają pracę nad swoim siódmym albumem: Re-load. W brew powszechnemu osądowi i wyobrażeniu cała robota nie polegała tylko na poskładaniu do kupy nagrań z poprzedniej sesji. Bo faktem było, że na płytę złożyły się nagrania, dla których zabrakło miejsca na poprzednim longplayu.

Tytuł skłania nas do myślenia o tym albumie jako o kolejnej części jakiegoś dzieła z tymi samymi aktorami. Jest to jednak pełnoprawny i zupełnie samodzielny, studyjny album Metalliki. Na okładce ponownie możemy podziwiać dzieło Andresa Serrano. Tym razem jest to mieszanina moczu i krwi - cóż za inwencja twórcza. Podobnież logo zespołu jest identyczne jak na poprzednim albumie. Natomiast zdjęcia zespołu zawarte w kompaktowej książeczce, to już nie stylizowana sesja fotograficzna. Mamy tu bardzo ładne fotki muzyków grających na scenie. Ewenementem jak na Metallikę jest fakt, że Re-load jest pierwszym albumem zagranym w podobnym stylu, brzmieniu i aranżach jak poprzedni. "Ta płyta jest jakby dokończeniem Load. Load miał być dwupłytowym albumem, ale dopiero teraz usłyszycie resztę piosenek. Dla mnie to są bardziej interesujące i eksperymentalne kawałki. Zostawiliśmy je sobie najpóźniej, bo wtedy nie starczyło nam cierpliwości, żeby je skończyć. W przerwie między płytami każdy z nas miał okazję oswoić się z tym materiałem i dzięki temu obyło się bez jakichś konfliktów artystycznych w zespole." - James Hetfield.

Jak wyżej napisałem sesja nie skończyła się na wyciągnięciu taśm z nagranym materiałem i zespawaniu go w płytę - nic z tego. Metallica to solidna kapela i solidny musi być też produkt. Wszystko za wyjątkiem kilku partii perkusyjnych było nagrywane od nowa, między lipcem a październikiem 1997 roku. Tyle, że nie trzeba było już komponować, bo utwory zostały napisane dwa lata wcześniej. "To nie jest nasza siódma płyta - to druga część płyty szóstej. Jeżeli masz taką dużą ilość materiału, możesz wydać podwójny album albo zrobić to co zrobiło U2 - rozłożyć go na dwie osobne płyty. Materiał który został, jest równie dobry i mam nadzieję, że wszystko się uda. Jest bardziej jednowymiarowa w porównaniu z Load, będzie na niej dziesięć czy dwanaście pięciominutowych, raczej cięższych kawałków. Żadnych dziesięciominutowych kobył ani żadnego zapędzania się Jamesa w stronę country." Lars Urlich, styczeń 1997.

To prawda, różnie traktowano tą płytę. Jedni mówili że powinien być dwupłytowy album, inni (pewnie większość) że to siódma płyta, a Lars jak to Lars - po swojemu. W Stanach Zjednoczonych - ku zadowoleniu wielu fanów - ukazało się specjalne, podwójne wydanie Re-Loud razem z Loud. Natomiast w Europie płytę można było kupić jako wydanie specjalne razem z singlem The Memory Remains. Na płycie możemy znaleźć trzynaście utworów i nic by nie było niezwykłego - a jednak. Metallica to taki zespół, który zawsze ma asa w rękawie. Chodzi o wspomniany już utwór The Memory Remains, w którym to po raz pierwszy w dziejach zespołu wzięła udział kobieta - Marianne Faithfull. "Po raz pierwszy kobieta zaśpiewała na płycie Metalliki, pomijając Kirka hehe" - James Hetfield. Jeśli chodzi o teksty to ponownie odwołuje się do subiektywnej interpretacji słuchaczy. Ogólnie jednak najlepiej określi je sam ich autor i odtwórca: "Teksty są o wiele bardziej mroczne, o ile tylko jest to możliwe! Są utwory mówiące o przygnębieniu, odrzuceni nie przyjmowaniu ludzkiej litości. Nic nie idzie przez cały czas po twojej myśli, ale takie jest już życie przyjacielu. Ludzie nie potrafią być odpowiedzialni za siebie i to od zawsze jest jednym z moich ulubionych tematów." James Hetfield, listopad 1997.

Na Metallice drugiej połowy lat dziewięćdziesiątych wychowało się kolejne pokolenie fanów, dla których nawet Enter Sandman jest zamierzchłą historią, którą niekoniecznie muszą znać. Ci ludzie zupełnie odbierają Load i ReLoad niż starsi fani. Na albumie ReLoad Metallica osiągnęła swój nowy cel, a mianowicie nie epatować błyskotliwymi popisami, nie utrudniać aranżacji do granic obłędu. Grać jak zespół, grać dla klimatu i własnej przyjemności. Kirk Hammett to już nie ten sam gitarzysta co dawniej. Chociaż dalej używa wah-waha, to jego sola nie przypominają thrashowych. Słychać w nich za to sporo bluesowego feelingu, podobnie jak w riffach. "Zaczęliśmy słuchać bardzo wiele różnorodnej muzyki. Mnie szczególnie przypadł do gustu blues i jazz. Zebranie tych wszystkich wpływów całkowicie odmieniło sposób naszego myślenia i to głównie z tego powodu Re-load brzmi inaczej, po prostu my jesteśmy teraz innymi ludźmi." Kirk Hammett, sierpień 1997.

Płyta Re-loud jest znakomicie brzmiącym, dopracowanym i solidnym albumem, który ukazuje Metallikę jako solidny zespół z najwyższej półki. Angielskie pismo Vox, które nie przepada zbytnio za ciężkim graniem pisze: "Metallica jest jedynym zespołem metalowym wartym poważnego traktowania."

Metallica wyruszyła też w dwie trasy promujące Reload: Re-Load Promo Tour i Poor Re-Touring Me.

Oficjalnie płyta ukazała się na świecie jako:
LP - w 1 wydaniach,
CD - w 1 wydaniach

Źródła: Metallica - Sprawiedliwość Dla Wszytkich, J. Mciver
Metallica - Sami o Sobie, M. Putterford
Metallica - Fuel & Fire, S. Hadland
Metallica - Sznurki Pana Boga, I. Stefanowicz
Nothing Else Matters Metallica - Historie największych utworów, Ch. Ingham

Bartek Bartoluss Warowy