Przez całe życie bałem się odpowiedzialności... Nigdy nie chciałem brać odpowiedzialności na siebie. Miałem tak już nawet jako dzieciak w szkole. Pamiętam, że było coś takiego jak szkoła letnia dla uzdolnionych dzieci, już sam ten pomysł wtedy wydawał mi się pokręcony. Szkoła letnia dla uzdolnionych dzieci? [śmiech] Musiałeś więc chodzić do tej letniej szkoły, bo jesteś uzdolniony. Ale czekaj, skoro jesteś uzdolniony to przecież nie powinieneś chodzić do szkoły w lato - ale musiałeś chodzić do szkoły dla uzdolnionych dzieci. I dla jasności, to była podstawówka. Dobra, no i na pewnych zajęciach mieliśmy nagrać jakiś film. Wyglądało to mniej więcej tak: 'Dobierzcie się w grupy i pomyślcie o czym chcielibyście nagrać film.' Pomyślałem sobie wtedy: 'No dobra, spoko.' Gdy już dobraliśmy się w grupę, powiedziałem: 'Hej, co Wy na to, żeby zrobić na przykład to?' Wszystkie pomysły wychodziły ode mnie. A potem nasi opiekuni powiedzieli: 'Wybierzcie teraz lidera swojej grupy, który będzie za wszystko odpowiedzialny.' No i wtedy wycofałem się, totalnie się tego przeraziłem. Dzieciaki z mojej grupy ciągle mówiły mi: 'Ty będziesz liderem, bo miałeś na wszystko pomysły.' A ja odpowiadałem: 'Nie, nie, nie...' Zrezygnowałem od razu. Wycofałem się, bo bałem się odpowiedzialności, bałem się tego, że mógłbym odnieść porażkę, być może bałem się też tego, że nie do końca wiedziałem co robić.

Co jakiś czas to do mnie powraca, ta obawa przed wzięciem za coś odpowiedzialności i przed tym, żeby stanąć przed ludźmi i zabłysnąć w taki sposób. Kolejną moją obawą jest fakt, że skończyłem 50tkę. Teraz niby powinienem wiedzieć wszystko, być wzorem do naśladowania dla młodych ludzi i radzić im jak mają postępować w życiu. Wiesz co? Jeśli myślisz sobie, że jesteś wzorem do naśladowania, to grubo się mylisz. Jeśli na siłę próbujesz stać się takim wzorem, to też nic z tego. Wzorem do naśladowania możesz stać się tylko i wyłącznie będąc w stu procentach sobą, tylko wtedy możesz stać się przykładem dla innych.

Wiem, że przechodzimy przez trudne czasy”, mówi Hetfield w swoim wideo, „i [jestem] tutaj, aby przekazać przesłanie nadziei, że nie jesteś sam, że wszyscy tak żyjemy, razem, i że otrzymaliśmy dar muzyki, co jest świetną rzeczą, na której można się oprzeć i na której można polegać.

Boże, piszę dużo riffów, piszę dużo tekstów. Oczywiście, w tym czasie pojawia się wiele uczuć, wiecie? Kiedy jestem naprawdę rozemocjonowany, wtedy piszę teksty. Kiedy wchodzę w naprawdę szczęśliwy, dobry nastrój, zaczynam pisać riffy gitarowe. To właśnie robię, a ty sam znajdziesz swoją własną rzecz. Otrzymaliście dar muzyki i wykorzystajcie go w tych wielkich czasach i zmaganiach.

Inną rzeczą, która jest dla mnie bardzo pomocna, jest świadomość, że nie jestem sam i po prostu świadomość, że nie jestem jedyną osobą, która przez coś przechodzi. Przez cokolwiek przechodzisz, ktoś inny już przez to przeszedł i przeżył to ... Więc ty też.