W ubiegłą niedzielę prezentowaliśmy tłumaczenie artykułu z niemieckiego magazynu Chrom & Flammen o Buicku Skylark Jamesa Hetfielda. Magazyn ten w numerze z marca 2011 roku napisał również o innym customie Jamesa, tym razem o Fordzie z 1937 roku, a dodatkiem był plakat z tym autem (w tym samym numerze znalazł się również artykuł o garażu Jamesa, którego tłumaczenie, dla przypomnienia, możecie przeczytać
tutaj). Zapraszamy do lektury.
Custom Ford ’37 Jamesa Hetfielda
Ten Ford rocznik 1937 należy do samego frontmana Metalliki, Jamesa Hetfielda! Przy tej ekstremalnej zabudowie pomagał piosenkarzowi i gitarzyście jego przyjaciel Rick Dore. Projekt został uruchomiony w ten sposób, że James zadzwonił do Ricka i powiedział mu, że właśnie kupił tego Forda. Samochód już był przebudowany na Street Roda. Pytanie brzmiało: „Co my z tym możemy jeszcze zrobić?” Razem wpadli na pomysł, żeby przemienić go na rozciągnięte Custom Coupe z rozciągniętymi płaskimi liniami i przedłużonymi błotnikami tylnymi.
James przetransportował auto z Kalifornii do Phoenix w Arizonie, gdzie Rick miał w tym czasie swój warsztat. Żeby zaoszczędzić czasu i ułatwić sobie życie względem nadwozia Rick zamówił podwozie (ramę) typu TCI z 9-calową osią tylną Forda i przednim zawieszeniem Mustanga II. Poza tym zawieszenie zostało uzupełnione przez system pneumatyczny. Jak tylko zawieszenie dotarło, wrzucili na nie karoserię i prace blacharskie mogły się już zaczynać.
Ponieważ może się okazać trudne, jeżeli chce się w Fordzie ’37 wydłużyć jego krzywy dach, Rick zadzwonił do Keitha Deana i ściągnął go do Phoenix, żeby zajął się dachem. Keith ściął przednie słupki o 3 cale, tylne o 5 cali, słupki środkowe całkiem zniknęły, oryginalna szyba tylna została, mimo tego, że w nowej linii dach zupełnie inaczej wygląda. Rick miał jeszcze na składzie zestaw boków i tylne błotniki Lincolna Zephyra rocznika 1938, które gdzieś kiedyś wygrzebał.
Użycie tych części do przebudowy samochodu miało taki sam skutek, jak ten ścięty dach. Tylne błotniki Lincolna są dłuższe niż Forda i załoga Ricka zorganizowała pasujące fartuchy błotników (tzw. Fender Skirts; elementy karoserii osłaniające górne części tylnych kół, znane gł. w Australii i Wielkiej Brytanii, w Europie stosowane były w starszych modelach Citroenów – przyp. Paddy), które jeszcze bardziej podkreśliły tą fantastyczną linię samochodu. Zostały także zrobione nowe progi i podobnie jak błotniki zespawane razem z karoserią. Rick chciał, aby te wszystkie części zostały w tradycyjnym stylu custom ze sobą jednolicie zespojone.
Nowa rama typu TCI została dostarczona razem z 350-konnym silnikiem Chevroleta (Crate Engine) i uzupełnione skrzynią typu TH-350, aby mieć pewność, że James będzie mógł polegać na układzie napędowym tego coupe. Razem z pojedynczym zawieszeniem kół z przodu oraz przekładnią kierowniczą ząbkową został wbudowany stabilizator przedniej osi, który miał poprawić operowanie tym zawieszeniem. Nowa chłodnica U.S. Radiator ma zapewnić zdrową gospodarkę temperaturową silnika i skrzyni biegów. Rick i jego załoga ręcznie wykonali nowe przednie reflektory i tylne światła w taki sposób, żeby pasowały do przedłużonych błotników Zephyra. Zanim samochód trafił do warsztatu Johna Aiello w północnej Kalifornii, Rick i jego współpracownicy zbudowali deskę rozdzielczą w klasycznym stylu. Cała tapicerka wewnątrz została wykonana z tworzywa sztucznego. Boczne elementy maski silnika musiały być przerobione, podobnie jak jej góra tak, aby pasowały do nowego grilla, który został zbudowany przez Dona Starka w warsztacie Aiello. Ozdobne listwy na masce zostały wyprodukowane przez Johna Aiello, zanim jeszcze rozpoczęły się przygotowania do lakierowania. Przy lakierowaniu James zażyczył sobie ciemny, ale robiący wrażenie ton i wybór padł na kolor czerwonokrwisty metalik (Dark Blood Red), który został naniesiony na karoserię przez legendarnego lakiernika Arta Himsla. Ostatnim krokiem całej przebudowy były siedzenia, w tym celu Rick zaprowadził samochód do firmy Custom Upholstery Boba Devine’a. Wyszukane zostały kolory biały kremowy i ciemna kasztanowa czerwień, które pasują perfekcyjnie do całego schematu barw. Rick potrzebował tylko jednego roku, żeby przebudować tego Forda ’37 i go wykończyć, co jest szczególnie imponujące, jeżeli zdamy sobie sprawę z tego, że jest to teraz jeden z ulubionych samochodów Jamesa Hetfielda.
Dane techniczne Forda ’37 customa:
Silnik: OVH-V8 Chevroleta, 350 KM, poj. 5,737 l, gaźnik firmy Edelbrock, filtr powietrza Mooneyes. Przeniesienie napędu: 3-stopniowa automatyczna skrzynia GM TH 350. Napęd na tylną oś. Przednia oś: pojedyncze zawieszenie kół (z Mustanga II). Zawieszenie pneumatyczne. Tylna oś: sztywna, 9-calowa oś Forda, pneumatyczne zawieszenie. Hamulce: przód – tarczowe, tył – bębnowe. Serwo układu hamulcowego Corvetty. Felgi stalowe Cadillaca rocznika 1957. Opony Coker z białymi bokami o wym. 215/75 15”. Rama TCI, dach obniżony z przodu o 3”, z tyłu o 5” przez Keitha Deana, boczne części z Lincolna Zephyra, przeróbka karoserii Rick Dore Customs, pojedyncze ręcznie wykonane przednie reflektory i tylne światła przez Rick Dore Customs, maska silnika przez Johna Aiello, kratka chłodnicy wykonana przez Dona Starka, wyposażenie wewnętrzne przez Boba Devine’a, lakierowanie w kolorze „Dark Blood Red” metalik przez Arta Himsla.
Tłumaczenie z jęz. niemieckiego:
Tomasz Pigoń
Zdjęcia Forda:
