W Metalliświecie dalej sezon ogórkowy, nic się nie dzieje. Dlatego zapraszam na mój kolejny wyrzut refleksji na temat naszego ukochanego zespołu małego Duńczyka i spółki. A nóż widelec pobudzimy Was do myślenia?




Ktulu wypadło z setu. Tragedia, szok, niedowierzanie. Nawet Hitler się wkurzył. Janusze zwyciężają, Armageddon blisko, Imperium zła zatriumfowało. W internetach wrze, pojawiają się nawet głosy popierające powołanie odpowiedniej komisji śledczej badającej przyczyny tragedii i szukającej winnych. Jak mogło do tego dojść?

Wystarczy spojrzeć wstecz

Jak już kiedyś pisałem, w metalliświat wszedłem około 2008 roku. Może nie jest to jakiś bardzo długi staż, ale jednak. Pamiętam koncert Wielkiej Czwórki w 2010 roku i tego, co działo się bezpośrednio przed nim. W środowisku fanowskim pojawiła się wtedy inicjatywa, aby zrobić głosowanie i przekonać Larsa, aby zagrali na tym gigu JEDEN nigdy bądź rzadko grany utwór. Poszły głosowania na najpopularniejsze utwory, na rarytasy, padło na Unforgiven III. Efekt? Nie udało się, set był bez większych rarytasów.

Co ciekawe, pojawiło się jednak po gigu wiele pozytywnych komentarzy - set był na 5, na 6 brakło tego rarytasu, ale że wszystko super, koncert skopał tyłki, że wszystko fajnie i super. Mało kto uważał inaczej.

Inny przykład: Fillmore 2011. Cztery koncerty zagrane dla Metclubersów z okazji 30-lecia Metalliki. Każdego wieczoru set naszpikowany absolutnymi perełkami, poza Seek & Destroy nie powtórzył się żaden utwór. Wykonania absolutnie perfekcyjne, cud miód i orzeszki. Jednak pamiętam, że po pierwszym koncercie pojawiały się głosy: "wszystko super i git, ale czemu nie ma mastera?" albo "gig bez mastera to słaby gig" etc. Wnioski nasuwają się same.

Czemu jest teraz inaczej?

Na Wielką Czwórkę przyszło około 80 tys. ludzi. Na koncerty w Fillmore - kilka set najwierniejszych fanów. Na Sonisphere w Warszawie przyjdzie dużo osób, które albo po raz pierwszy będą mogły usłyszeć Mastera, Sandmana i NEM, albo nie znają na tyle całej dyskografii Metalliki, aby głosować na jakieś Fixxxery czy Ktuliki. Gdy James i spółka grali koncerty w Fillmore, mieli świadomość tego, że najwierniejszych fanów nie zadowoli standardowy set każdego wieczoru, że na takich fanach można polegać i zagrać dla nich coś, czego nigdy nie grali albo bardzo rzadko grają. Więc nie dziwmy się, że mamy w setlistach NEMy czy Sandmany - większość ludzi się przy nich świetnie bawi i nie wyobraża sobie koncertu czwórki z San Francisco bez nich.

Światełko w tunelu

Pomimo krytyki, mechanizm by request daje pewne plusy. Cieszy to, że Orion jest tak wysoko u nas w głosowaniu (jeśli pojawia się gdzieś indziej, to raczej na niższych pozycjach) oraz obecność Whiskey in the jar, coveru, który ostatni raz zagrali w 2008 czy 2009 roku. Ponadto ludzie coraz częściej doceniają The Day That Never Comes, który był po wydaniu Death Magnetic chyba najbardziej krytykowany, że słaby utwór i w ogóle. Obronił się najwidoczniej.

Więc co z tym wszystkim?

Teraz narzekamy, a przypuszczam, że 12 lipca wszyscy będą zachwyceni. Już widzę te komentarze: "koncert skopał tyłki, new song zmiażdżył, chcemy nową płytę!". I nie będzie narzekania na Sandmany czy NEMy. Dlaczego? Bo pewnie i tak w głębi duszy je kochamy.