Kilka ciekawych tematów się nawinęło od kilku ostatnich tygodni, więc zapraszam na kolejną overkillową porcję refleksji, kuszących do skomentowania i wyrażenia samego lub samej siebie.




Nie robili płyty, źle. Robią, też niedobrze. "No nie dogodzisz, takie jest życie, c'est la vie" - cytat z mojego 4-letniego siostrzeńca. Akurat tak spasował do ostatnich uwag na temat naszego ulubionego zespołu. Lars robi reklamy, Kirk nagrywa cover kawałka sprzed wieku, James za chwilę ma występ solo na koncercie charytatywnym, a Rob wyprodukował film o basiście jazzowym. Gdzie tu miejsce na robienie płyty?

Drzewiej zdarzyło mi się pisać kilka słów na temat inspiracji do pisania muzyki. Nie będę się powtarzał, ale wydaje mi się, że to kluczowa sprawa na temat tych wszystkich zarzutów. Powiem tak - nagrywanie albumu (jak mi się może zdawać) nie wygląda tak, iż siedzi się w studio od 8 rano do 23 i młóci non stop riffy, perkusje i bas. To nie jest praca jak w fabryce - jasne, jednego dnia może przyjść wena i ochota na siedzenie cały dzień nad utworem, ale innym razem po prostu jest niemoc. Naprawdę, każdemu się zdarza.

Do czego zmierzam

Ano do tego, żebyśmy pomyśleli o tych wszystkich sprawach, którymi się zajmuje każdy z chłopaków z osobna. Na pierwszy ogień pójdą reklamówki Larsa.

Ile to zajmuje? Jeden, góra dwa dni. "Scenariusz" takiej reklamy jest napisany przez producenta produktu, wystarczy tylko, żeby przyjechali do Larsa, który nagra swój głos, dwa-trzy ujęcia, gotowe. To nie jest robota na tydzień (tak mi się zdaje), a jak Larsa nie ma w studio, to James czy Kirk mogą w nim siedzieć i młócić riffy i solówki. To nie jest tak, że każdy musi od rana do nocy codziennie być. Raczej rzadko tak jest (przypomnijcie sobie słowa Jasona, jak przez dwa tygodnie siedział sam z inżynierem w studio, nagrywając partie basu na AJFA).

Występ solo Jamesa - no proszę, litości. Znając życie, na wieczór przed przygotuje akustyczne aranżacje jednego czy dwóch kawałków Mety, do tego zagra Mama Said, tyle. Następnego dnia wyjdzie, zagra, zaśpiewa, tyle. I to wieczorem.

Rob - film wyprodukował. Fakt, pewnie miał trochę z tym roboty, ale już obraz jest wydany, doceniony, teraz tylko chodzić po imprezach i promować. To wieczności nie zajmuje, pokazał się tu i ówdzie raz czy dwa, wystarczy. Co do Roba, to przypomniało mi się, jak jakiś czas temu ktoś pisał, że to on i James najwięcej ROBią. Teraz narzekacie. Jak ja Was lubię :)

No i nasz Kerczuś kochany. No jemu to się w tym roku najwięcej oberwało, od schrzanienia solówek, przez jakieś surfingi, że mu się nie chce, że nie to co kiedyś. Teraz nagrał cover utworu sprzed stu lat. Myślicie, że siedział nad nim dwa tygodnie? Wątpię. Co jak co, ale wszyscy z Metalliki mają głowę do coverowania, więc co jak co, pewnie zaaranżował ten numer jak swoje koncertowe solo w kilka godzin. To najpewniej nie będzie 8-minutowy kawałek z tysiącem riffów. Znając Kirka, nagrał pewnie kompozycję na jedną gitarę, z ładną melodią (i ukochanym wahem). Przynajmniej tak mi się zdaje.

Czyli będzie, czy nie będzie albumu?

Album z pewnością będzie. Myślę, że im całkiem to fajnie idzie, a w przyszłym roku będziemy go mieli na półkach. Te wszystkie poboczne zaangażowania nie są aż tak czasochłonne, jak się wydają. Zgodzę się, że gdybyśmy mieli więcej muzyki, to mniej byśmy psioczyli - ale apeluję o troszkę rozsądku. Chłopaki siedzą w studio i pracują, to jest najważniejsze. A coś mi się widzi, że nieraz nas jeszcze w tym roku zaskoczą. Stay heavy!