3 dni zostały do pierwszego tegorocznego koncertu Metalliki. Tyleż samo czasu więc czekamy na premierę nowego ich kawałka, który ma "celebrować rozpoczęcie prac nad nowym albumem", jak twierdzi Rob. Dziś pójdziemy w stronę marzeń, jak powinien wyglądać 10. album studyjny czwórki z San Francisco, zapraszam.




Przypomina mi się wypowiedź Jamesa z okresu promocyjnego Lulu - mówił coś o tym, że gdyby to był album w 100% metalliki, to siedzieliby nad nim pewnie z rok i więcej. Krążek nagrany z Lou Reedem rejestrowali przez dwa tygodnie. Dało mi to sporo do myślenia.

Gdyby porównać Death Magnetic i Lulu, to podobieństw niewiele byśmy znaleźli. Eksperyment reedowski składa się z utworów, które mają jeden, góra dwa riffy, kompozycje utworów kładą nacisk na odpowiedni klimat i wymowę tekstów, aniżeli na treść muzyczną. Na Death Magnetic jest zupełnie inaczej - mamy tam po 5-6 riffów na utwór, skomplikowane przejścia i mało bardzo klimatycznych kompozycji (raczej ostre i szybkie).

Jakie z tego wnioski?

Skoro prosty muzycznie, małoriffowy album zajął im dwa tygodnie, a megaskomplikowany, 1000-riffowy ponad rok, to czemu nie pójść w krótsze i bardziej klimatyczne kompozycje? Jakieś 2 lata temu czytałem wypowiedzi muzyków Metalliki, że nowy album "będzie cięższym Black Albumem" i szczerze, bardzo mi to odpowiadało. Byłbym zachwycony, gdyby było na nim choćby 10 utworów opartych na góra 3 riffach, konkretnych, szybkich, mocnych. Jest kilka powodów, dlaczego taki krążek byłby dla nas i chłopaków najlepszy:

Po pierwsze - na 10 3-riffowych utworów przypadałoby 30 riffów. Tyle James jest w stanie napisać przez dwa dni intensywnej pracy, a do tego nagranie perkusji, basu i solówek nie stanowiłoby problemu. Ot, stopa-werbel stopa-werbel, tumdum-dumdum i dużo wahu i album gotowy. Dałbym im góra dwa tygodnie w studio, jak już go tak nie lubią, to niech sobie skrócą męki.

Po drugie - proste utwory to większa szansa na hit. Popatrzmy na Death Magnetic - czy jest tam choć jeden utwór, który ma jeden, niepowtarzalny, momentalnie kojarzący się riff, którego można nucić godzinami? Sądzę, że nie. To może nie jest duża ujma, podobnie jest (moim zdaniem) w przypadku choćby ...And Justice For All (poza One), ale nie daje to szans na żaden radiowy hit. A hit, jak wiadomo, to popularność, popularność, to kasa, a kasa, to sukces. Wyobraźcie sobie, że w RMFie albo Zetce oprócz NEM czy Whiskey słyszycie utwór z nowego albumu Metalliki. Super, nie?

Po trzecie - James, Lars, Kirk i Rob młodsi nie będą. Teraz jeszcze mają siłę grać trapped under ice czy whiplash, ale jak będą po 60-tce, to obawiam się o granie tak szybkich kompozycji (o ile w ogóle). Zabawię się w proroka - za 10 lat będziemy mieć koncerty, na których będą grane Loady i Black Albumy, a najcięższym utworem zagranym będzie Master of Puppets. I właśnie dlatego fajnie by było dostać taki krótki, konkretny album - spokojnie mogliby go grać za 5, 10 czy 15 lat.

I po czwarte wreszcie - w jednym z metalilietonów pisałem, że chłopaki już przy DM nie mieli wyraźnej inspiracji do nagrania albumu. To nic złego, po prostu już tyle przeszli, że wszystko u nich jest ok. Taki drugi Black Album byłby ok, bo do niego też nie trzeba specjalnej weny. Posklecać 3 riffy do kupy, napisać jakiś tekst o wszystkim i o niczym, gotowe.

Przyszłość przed nami

Dobrym wskaźnikiem, w jakim kierunku podążają, będzie new song. Może i nie trafi na płytę, ale dzięki niemu zobaczymy, co Jamesowi i reszcie w duszy gra. Mogę się założyć, że w niedzielę będziemy śledzić każdy nowy filmik na youtube, dosłuchiwać się riffów w słabych nagraniach audio, odświeżać metallica.com aby nie przeoczyć nagrania z livemetki. I zacznie się pewnie też psioczenie i zachwyty, więc na następny metalilieton nie będziecie musieli długo czekać.

Leper Messiah
Overkill.pl