MetClubbersi mają już zapewne za sobą pierwsze czytanie najnowszego So What!, w tym obszernego wywiadu przy okrągłym stole na temat Czarnego Albumu. Poniżej kilka cytatów oraz fragment wstępu Steffana Chiraziego. Przy okazji – najnowszy konkurs dla MetClubersów, Shortest Straw, dotyczy wymyślenia innej nazwy na Black Album oraz innej okładki . Do wygrania jest winylowe wydanie deluxe Black Albumu, podpisane przez Metallikę, a dwie kolejne osoby otrzymają paczki z gadżetami z europejskiej trasy Black Albumu. A teraz już co nieco o Black Albumie z najnowszego So What!


Steffan Chirazi: ”Być może najlepiej z czasów wydania Black Album pamiętam pewną przejażdżkę z Larsem jego samochodem po autostradzie 99. Album był już nagrany, końcowe miksy były zrobione, a Lars chciał się przejechać i przetestować album. I tak też zrobiliśmy. Przez trzy czy cztery dni otaczały nas krajobrazy Parku Yosemite, Mono Lake i Death Valley. Słuchaliśmy go w kółko raz po razie, na pełnej głośności. Lars przemknął przez małe, pustynne miasteczko z tak ogromną prędkością, że został, od razu, zatrzymany przez Szeryfa. Idąc w naszym kierunku wydawało się, że z miejsca chce nas wsadzić do więzienia. Powiedział, że jego szef widział nas ze swojego okna i złapał nas na radar. Zapytał, co mamy na usprawiedliwienie jazdy z prędkością 120 mil/h, a Lars po prostu powiedział prawdę; że właśnie nagrał płytę, że to nowy samochód, i że na jakiś czas pojedzie w trasę (gwarantuję, że nie miał pojęcia na jak długo). Chciał więc sprawdzić album i silnik na jakiejś cichej drodze. Skończyło się na mandacie za przekroczenie prędkości o 70 przy 55 dozwolonych, oraz na bardzo rodzicielskim pouczeniu, że nie będzie żadnej trasy, jeśli przy takiej prędkości zdarzy się wypadek.”



James: ”Byliśmy ostrożni, ochranialiśmy Metallikę rzecz jasna, jak zawsze to robimy, ale wiedzieliśmy. To był kierunek, w który chcieliśmy pójść, ale potrzebowaliśmy nieco pomocy. Potrzebowaliśmy, by być grubsi, więksi.”

Lars: „Rozwaliłem pokój, którego do cholery używałem. Byłem tak wkurwiony, a Bob Rock wpieprzył mnie potężnie. Moją refleksją po nagraniu albumu było, że nigdy więcej się z tym gościem nie spotkamy.”

Kirk: „Prawdziwym sprzedaniem się byłoby nagranie Black Album II, ale byliśmy diametralnie temu przeciwni, tak jak i Bob Rock. Chcieliśmy pójść a kolejną stronę, chcieliśmy przejść się po innej ścieżce.”

Robert: „Sztuka groove naprawdę lśni na Black Albumie, co dla basisty jest czymś ekscytującym. To niezaprzeczalne, głowa sama ci chodzi i w ogóle. Łatwo o ciężkie, rytmiczne kroki.”

Lars: Gdzie można pójść po Dyers Eve? Szczerze, gdzie można się udać po Dyers Eve?
Kirk: Do łóżka.
James: Do szpitala.
Lars: Chodzi mi o to, że gdy myślisz o Dyers Eve, to jest to ostatni kawałek pewnej ery. Nie ma już potem dla niej miejsca. Jedynym logicznym miejscem jest wtedy Enter Sandman.

ToMek 'Cause We're Metallica
AeroMet