Już za kilka dni będą miały miejsce dwa tegoroczne koncerty Metalliki. 13 i 15 listopada 2005 roku Metallica zagra w San Francisco jako support Rolling Stones. Ponieważ po serii 182 koncertów promujących album St. Anger w latach 2003-2004 są to jedyne koncerty, jakie zespół zagra w tym roku (nie licząc występu Kirka z kwartetem smyczkowym Flux 15 września), pora ostatecznie podsumować Metallikę w trasie, jaka miała miejsce w dwóch poprzednich latach. Podobnie jak w sierpniu roku 2003 oraz maju roku 2004 pokusiłem się o pewne statystyczne, choć nie tylko, podsumowanie zeszłorocznych koncertów Metalliki i w gruncie rzeczy są to wszystkie wystąpienia z Robertem Trujillo w roli basisty. Oczywiście, analiza zawsze mogłaby być dokładniejsza, ale myślę ze to, co opracowałem w zupełności wystarcza do przyjrzenia się koncertowemu graniu zespołu i przygotowania się na set, jaki mogą zagrać za kilka dni. Podsumowanie dwóch pierwszych etapów trasy - Europejskie koncerty festiwalowe oraz Summer Sanitarium Tour znajdziecie tutaj , dalszy ciąg - koncerty w Japonii, Europie w grudniu 2003, Australii i Nowej Zelandii oraz w Ameryce Północnej podczas First i Second Leg znajdziecie tutaj . W tym opracowaniu zajmę się wyłącznie koncertami w Europie w roku 2004 oraz Ameryce Północnej podczas Third Leg. Przypominam, iż trasa odbywała się pod nazwą Madly In Anger With World Tour.





Metallika od 26 maja do 28 listopada 2004 roku zagrała 22 koncerty w Europie i 49 koncertów w Ameryce Północnej (Third Leg można podzielić na trzy części, po odpowiednio 13, 22 i 14 koncertów, między którymi następowała minimum tygodniowa przerwa). Daje to łączną liczbę 71 występów, na których zagrali 1269 utworów. Dodając do tego 111 występów i 1858 utworów uwzględnionych we wcześniejszych opracowaniach otrzymujemy całkiem pokaźną liczbę 182 koncertów, podczas których zagrali łącznie 3127 kawałki. Średnio daje to liczbę 17 piosenek na koncert. Jeśli wziąć pod uwagę nieco ponad półtorej roku w trasie, z odpowiednim przybliżeniem można napisać, że koncerty odbywały się co trzy dni.



<lu>

Koncerty w Europie

</lu>
Jak już wspomniałem odbyły się tu 22 koncerty. Pierwszy miał miejsce 26 maja a ostatni 4 lipca roku 2004. Tylko raz zespół miał przerwę dłuższą niż jeden dzień - 3 dniowa przerwa miała miejsce wówczas, gdy z przyczyn niezależnych od zespołu został odwołany koncert w Zagrzebiu (Chorwacja). Był to jedyny występ, obok wcześniej odwołanych koncertów w Ameryce Południowej, który nie doszedł do skutku. Na jednym z koncertów, z przyczyn zdrowotnych, nie był obecny Lars. Miało to miejsce 6 czerwca podczas festiwalu Donington w Anglii a na perkusji zastąpili go Dave Lombardo (Slayer), Joey Jordison (Slipknot) oraz Flemming (techniczny Ulricha), a Metallica zagrała wówczas jedynie 11 kawałków, setlista znacznie różniła się od pozostałych, a więc nie analizuję jej porównując do innych koncertów.

Przypomnienie koncertów w Europie (kliknięcie przenosi na stronę z fotkami, krótkimi ciekawostkami, i setlistą koncertu):



26 maj - Kopenhaga, Dania - Parken
28 maj - Helsinki, Finlandia - Stadion Olimpijski
30 maj - Gothenburg, Szwecja - Ullevi
31 maj - Chorzów, Polska - Stadion Sląski
2 czerwiec - Glasgow, Szkocja - Download Festival





4 czerwiec - Lizbona, Portugalia - Parque Bella Vista
6 czerwiec - Donington, Anglia - Download Festival
8 czerwiec - Ludwigshafen, Niemcy - Sudweststadion
10 czerwiec - Gelsenkirchen, Niemcy - Arena Auf Schalke
11 czerwiec - Wiener Neustadt, Austria - Aerodrome 04 Festival
13 czerwiec - Monachium, Niemcy - Stadion Olimpijski





15 czerwiec - Belgrad, Serbia i Czarnogóra - Stadion Partizana
16 czerwiec - Brema, Niemcy - Weserstadion
18 czerwiec - Zurych, Szwajcaria - Letzegrund Stadion
19 czerwiec - Saragossa, Hiszpania - La Romareda Stadion
21 czerwiec - Amsterdam, Holandia - Ajax Arena
23 czerwiec - Paryż, Francja - Parc des Princes





25 czerwiec - Dublin, Irlandia - RDS
29 czerwiec - Padova, Włochy - Stadio Euganeo
1 lipiec - Praga, Czechy - T-Mobile Park
2 lipiec - Werchter, Belgia - Werchter Festival
4 lipiec - Reykjavik, Islandia - Egilshollin


Podobnie jak w we wcześniejszych koncertach trasy Madly In Anger With World Tour setlisty zawierają po 18 kawałków - i tak będzie już do końca trasy - na miejscu 17 nie ma już niestety tak dużej rotacji, oraz tak dużo nowych kawałków jak wcześniej. Zacznijmy jednak po kolei. Niecałe dwa tygodnie przerwy po Second Leg nie przyniosły znaczących zmian, następowały one jednak wraz z trwaniem trasy.
W zasadzie poza dwoma koncertami (na których setlisty zostały całkowicie zmienione) zespół trzymał się jednego schematu. Tymi dwoma koncertami są: wspomniany już występ w Anglii w Donington oraz koncert z największym pomieszaniem w setliście z Bremy w Niemczech. Nimi zajmę się na końcu. Pozostałe dwadzieścia dwa występy można podzielić na dwie grupy, w zależności od tego, czy na 4 pozycji grany był Fade To Black (7 razy) czy też Welcome Home (Sanitarium) (13 koncertów). W grupach tych tasowanie w setlistach następowało głównie na pozycjach 3, 6 i 7. Łatwiej jednak będzie zacząć od stałych (lub w miarę stałych) pozycjach w obu grupach.

I tak:
Koncerty zawsze (poza wspomnianymi 2 koncertami) rozpoczynał Blackened, po którym następował Fuel, a kończył Seek & Destroy. Zawsze też jako kolejno 13, 14, 15 i 16 utwór grane były Nothing Else Matters, Master of Puppets, One oraz Enter Sandman. Są to jedyne utwory, które nigdy w Europie nie zmieniały swojej kolejności (Nothing, Master i Enter grane są tutaj również w Bremie). Tylko raz, w Monachium, jako 11 utwór zagrany został Damage Inc. (zagrany tylko tutaj), w pozostałych 19 przypadkach na pozycji tej grany był Battery (w setliście zabrakło go jedynie właśnie w Monachium). Tuż po nim tylko 6 razy Metallica nie zagrała Wherever I May Roam (przy czym tylko w Wiener Neustadt piosenka ta wypadła z setlisty, w pozostałych przypadkach grany wdukrotnie jako pozycja 7, dwukrotnie jako 8 oraz raz jako 5). Jako 12 kawałek grane były wówczas No Leaf Clover (5 razy) oraz Harvester Of Sorrow (1 raz - Monachium). Trochę więcej zmian nastąpiło, na powtarzanych początkowo pozycjach 8-10: jako 8 numer przez dziesięć pierwszych koncertów grany był St. Anger (grany na tej pozycji 14 razy), jako numer 9 i 10 kolejno Sad But True oraz Creeping Death pojawiały się na pierwszych 6 koncertach. Wspomniane utwory na swoich pozycjach były grane odpowiednio 11 i 14 razy. Najczęściej, bo aż 6 razy, zastępował je tutaj duet Creeping Death (przeskakujący na miejsce Sad But True) i Fade To Black. Tym samym Creeping Death zawsze grany był jako 9 lub 10 utwór. Sad But True z kolei przeskakiwał bądź to na miejsce trzecie (6 razy), bądź na ósme (3 razy). Na miejscu ósmym, kiedy nie grany był St. Anger Metallica obok trzykrotnego zagrania właśnie Sad But True (Belgrad, Zurych i Reykjavik), dwukrotnie zagrała Wherever I May Roam (Paryż i Dublin) oraz raz No Leaf Clover (Padova). St. Anger przesuwał się wówczas o jedną pozycję: trzykrotnie w dół na siódmą (Belgrad, Zurych i Reykjavik) oraz trzykrotnie w górę na dziewiątą (Paryż, Dublin i Padova). Kończąc te zmiany - te trzykrotne granie St. Anger na pozycji dziewiątej zastępowały Sad But True w momentach, gdy nie był to Creeping Death. Oczywiście koncerty z Fade To Black jako numerem 10 grane były tylko w jednej ze wspomnianych w poprzednim akapicie grup. Opisane zmiany następowały jednak w późniejszych terminach koncertów.

Na uwagę zasługuje również Frantic - 18 razy grany jako kawałek piąty, zaledwie dwukrotnie przesunięty o jedną pozycję dalej - na miejsce 6 (Ludwigshafen i Wiener Neustadt). Piątą pozycję zajmowały wówczas odpowiednio Wherever I May Roam i The Thing That Should Not Be. Pozostały do omówienia pozycje 3, 4, 6 i 7, najczęściej obok kawałka przedostatniego, mieszane w setliście. Jak już wspomniałem, z uwagi na numer 4 setlisty, kiedy grane były tylko dwa różne utwory: Fade To Black (7 razy) lub Welcome Home (Sanitarium) (13 razy) dzielę setlisty na dwie grupy. Fade To Black poza pozycją 4, sześciokrotnie grany był jako utwór dziesiąty (po szybkim wówczas Creeping Death), Welcome Home natomiast na innych pozycjach nie występował. Na pozostałych 3 miejscach grane najczęściej były: wspomniany już Sad But True (6 razy), Harvester Of Sorrow (6 razy, raz również na pozycji 12), Four Horsemen (5 razy, raz również na pozycji 17) oraz po razie Ride The Lightning (Glasgow), For Whom The Bell Tolls (Monachium) i Leper Messiah (Amsterdam, utwór zagrany również na pozycji 17). Pozycję 6 najczęściej okupowały: Holier Than Thou (7 razy), For Whom The Bell Tolls (4 razy), The Memory Remains (3 razy), wspomniany Frantic (2 razy) oraz po razie King Nothing (Chorzów), The Thing That Should Not Be (Glasgow, raz również na pozycji 5), Leper Messiah (Lizbona, utwór zagrany również na pozycji 17) i I Disappear (Praga). Z kolei na pozycji 7 najczęściej grane były: pięciokrotnie I Disappear oraz No Leaf Clover (pięciokrotnie również na pozycji 12 oraz raz na 8), trzykrotnie wspomniany St. Anger oraz King Nothing, dwukrotnie wspomniany Wherever I May Roam, raz grane były Holier Than Thou (Glasgow) i The Memory Remains (Padova).

Pozostało miejsce 17, na wcześniejszych koncertach najbardziej eksperymentalne. Tu również zostało zagranych najwięcej różnych utworów, po raz pierwszy z Robertem w składzie Metallica zagrała jednak tylko Whiskey In The Jar (Dublin). Nie mniej jednak najwięcej razy jako przedostatni kawałek grane były: pięciokrotnie Jump In The Fire oraz Dyers Eve, dwukrotnie Metal Militia oraz Whiplash, raz natomiast wspomniane Leper Messiah (Gothenburg) i Four Horsemen (Belgrad) oraz The Wait (Kopenhaga), Hit The Lights (Lizbona), Whiskey In The Jar (Dublin) i Breadfan (Reykjavik).

Na koniec pora przyjrzeć się dwóm ominiętym koncertom, a więc występowi w Donington i Bremie. W pierwszym jak doskonale wiemy, nie zagrał Lars Ulrich, Metallica z pomocą przyjaciół (Dave Lombardo, Joey Jordison oraz Flemming) zagrała 11 kawałków, przy czym tylko For Whom The Bell Tolls grany był wcześniej na pozycji 3 (raz w Monachium), Wherever I May Roam na 7 (w Monachium i Amsterdamie) i Sad But True na 9 (jedenaście razy). Tylko tutaj w omawianym okresie Metallica zagrała Last Caress. Koncert w Bremie to całkowita zmiana w porównaniu do poprzednich koncertów. Metallica zakończyła tym, czym zazwyczaj zaczynała, czyli Blackend, zaczęła natomiast, jak to bywało choćby w Warszawie w 1999 roku, od Breadfana. Na swoich pozycjach znalazły się jedynie 13-ty Nothing Else Matters, 15-ty One i 16-ty Enter Sandman. Z kolei na miejscu siedemnastym, podobnie jak w Kopenhadze zagrany został The Wait, a od miejsca szóstego do ósmego kolejno Frantic (podobnie jak w Ludwigshafen i Wiener Neustadt), Holier Than Thou (Glasgow) i No Leaf Clover (Padova).


Ogółem w Europie 37 piosenek złożyło się na zagranie 389 kawałków. Tym razem utwory rozbijają się już znacznie bardziej proporcjonalnie na wszystkie albumy, przy czym najwięcej utworów pochodzi ze starszych płyt. Patrząc na częstotliwość zmian w poszczególnych miastach trudno oprzeć się wrażeniu, że najmniej ciekawie było w Helsinkach, Gelsenkirchen, Saragossie i Werchter. Najlepszą setlistę zdaje się mieć Monachium.
W porównaniu do First i Second Leg w Ameryce Północnej znacznie częściej Metallica wykonuje Seek & Destroy, Wherever I May Roam oraz Holier Than Thou, powoli rezygnując z I Disappear i Harvester Of Sorrow. Brak także jakichkolwiek innych utworów z najnowszego albumu poza St. Anger i Frantic, chociażby granych wcześniej na naszym kontynencie Dirty Window czy The Unnamed Feeling. Biorąc także pod uwagę wcześniejsze koncerty w Europie widać zdecydowane dołożenie do setlisty właśnie Wherever I May Roam i Holier Than Thou, a także Fuel czy po raz pierwszy tu granych No Leaf Clover i Dyers Eve. Szkoda tylko, że miało to miejsce głównie kosztem Harvester Of Sorrow i No Remorse (bardzo często granego w 2003 roku). Patrząc na ogólne zestawienie dostrzec można znacznie częstszą grę również The Memory Remains, Jump In The Fire i Fade To Black, spadek natomiast For Whom The Bell Tolls, Leper Messiah i Ride The Lightning.


Z analizy wyłania się tu 13 kawałków granych z częstotliwością ponad 90%, kolejne 3 grane są minimum na połowie koncertów. Ponad drugie tyle grane są z dość dużą rozbieżnością, aczkolwiek dokładna analiza powyższego tekstu dokładnie wszystko przybliża.

Poniżej przedstawiam najbardziej prawdopodobną setlistę z trasy po Europie w 2004 roku (W Polsce na miejscu szóstym pojawił się King Nothing, pozostałe pozycje się zgadzają):


1. Blackened ---> zawsze grany jako 1 kawałek
2. Fuel ---> zawsze grany jako 2 kawałek
3. Harvester of Sorrow / The Four Horsemen / Sad But True
4. Welcome Home (Sanitarium) / Fade To Black
5. Frantic
6. Holier Than Thou
7. I Disappear / No Leaf Clover
8. St. Anger
9. Sad But True / Creeping Death
10. Creeping Death
11. Battery
--------
12. Wherever I May Roam / No Leaf Clover
13. Nothing Else Matters ---> zawsze grany jako 13 kawałek
14. Master of Puppets ---> zawsze grany jako 14 kawałek
15. One ---> zawsze grany jako 15 kawałek
16. Enter Sandman ---> zawsze grany jako 16 kawałek
----------------
17. Dyers Eve / Jump In The Fire
18. Seek & Destroy ---> zawsze grany jako 18 kawałek

Podsumowanie kawałków zagranych w Europie w 2004 roku:

LP Tytuł Ilość zagrań Częstotliwość grania
1-4 Creeping Death 22 100%
Enter Sandman 22 100%
Nothing Else Matters 22 100%
Sad But True 22 100%
5-11 Blackened 21 95%
Frantic 21 95%
Master of Puppets </ td> 21 95%
One 21 95%
Seek and Destroy 21 95%
St. Anger 21 95%
Wherever I May Roam 21 95%
12-13 Battery 20 91%
Fuel 20 91%
14 Fade To Black 15 68%
15 Welcome Home (Sanitarium) 13 59%
16 No Leaf Clover 12 54%
17 Holier Than Thou 9 41%


18-19 Harvester Of Sorrow 7 32%
The Four Horsemen 7 32%
20-21 For Whom The Bell Tolls 6 27%
I Disappear 6 27%

22-24 Dyers Eve 5 23%
Jump In The Fire 5 23%
The Memory Remains 5 23%
25-26 King Notning 4 18%
Leper Messiah 4 18%

27-31 Breadfan 2 9%
Metal Militia 2 9%
The Wait 2 9%
The Thing That Should Not Be 2 9%
Whiplash 2 9%

32-37 Damage Inc. 1 4%
Fight Fire With Fire 1 4%
Hit The Lights 1 4%
Last Caress 1 4%
Ride The Lightning 1 4%
Whiskey In The Jar 1 6%
</lu>



<lu>

Koncerty w Ameryce Północnej - Third Leg

</lu>


Po zakończeniu trasy w Europie i ponad miesięcznej przerwie Metallica powróciła do Ameryki Północnej (dokładniej USA i Kanady), aby zagrać 49 koncertów w ramach Third Leg. Koncerty te można podzielić na trzy części, po odpowiednio 13, 22 i 14 występów, między którymi następowała minimum tygodniowa przerwa. Pierwszy gig miał miejsce 16 sierpnia a ostatni 28 listopada roku 2004. W momencie rozpoczęcia trasy nowe terminy wciąż były dodawane, co miało świadczyć o tym, iż Metallica chce zagrać wszędzie gdzie to tylko możliwe zanim uda się na, jak już wiemy niemal roczną, przerwę. Porównując koncerty skupię się na każdej z trzech grup oddzielnie, aby na końcu wspólnie je podsumować.


Przypomnienie koncertów w Ameryce Północnej podczas Third Leg (kliknięcie przenosi na stronę z fotkami, krótkimi ciekawostkami, i setlistą koncertu):


16 sierpień - St. Paul, MN - Xcel Energy Center
17 sierpień - Fargo, ND - Fargodome
19 sierpień - Indianapolis, IN - Conseco Fieldhouse
20 sierpień - Milwaukee, WI - Bradley Center
22 sierpień - Moline, IL - Mark of the Quad Cities
24 sierpień - Peoria, IL - Peoria Civic Center





25 sierpień - Ft. Wayne, IN - Veteran's Memorial Coliseum
27 sierpień - Chicago, IL - Allstate Arena
28 sierpień - Chicago, IL - Allstate Arena
30 sierpień - Ames, IA - Hilton Coliseum
1 wrzesień - Wichita, KS - Kansas Coliseum
3 wrzesień - Austin, TX - Frank Erwin Center
4 wrzesień - Lubbock, TX - United Spirit Arena






21 wrzesień - Cleveland, OH - Gund Arena
22 wrzesień - Pittsburgh, PA - Mellon Arena
24 wrzesień - Columbus, OH - Value City Arena
25 wrzesień - St. Luis - Savvis Center
27 wrzesień - Green Bay, WI - Resch Center






1 październik - Detroit, MI - The Palace
3 październik - Montreal, Canada - Bell Center
4 październik - Montreal, Canada - Bell Center
6 październik - Toronto, Canada - Air Canada Center
7 październik - Ottawa, Canada - Corel Center
9 październik - Albany, New York @ Pepsi Arena
10 październik - Buffalo, NY - HSBC Center






14 październik - Quebec City, Canada - Pepsi Colisee
15 październik - Quebec City, Canada - Pepsi Colisee
17 październik - Washington, DC - MCI Center
19 październik - Philadelphia, PA - Wachovia Center
20 październik - Philadelphia, PA - Wachovia Center
22 październik - E Rutherford, NJ - Continental Airlines Arena
24 październik - Boston, MA - Fleet Center
25 październik - Boston, MA - Fleet Center
27 październik - Hamilton, Canada - Copps Coliseum
28 październik - London, Canada - John Labatt Centre







5 listopad - Tampa, FL - St. Pete Times Forum
6 listopad - Ft. Lauderdale, FL - Office Deopt Center
8 listopad - Jacksonville, FL - Jacksonville Arena
9 listopad - Pensacola, FL - Pensacola Civic Center
11 listopad - Nashville, TN - Gaylord Entertainment Center
13 listopad - Duluth, GA - Gwinnett Center
14 listopad - New Orleans, LA - New Orleans Arena
16 listopad - Houston, TX - Toyota Center
17 listopad - Dallas, TX American Airlines Center
20 listopad - San Antonio, TX - SBC Center
22 listopad - Salt Lake City, UT - The E Center
24 listopad - San Diego, CA - Sports Arena
27 listopad - Anaheim, CA - Arrowhead Pond
28 listopad - San Jose, CA - HP Pavilion



Jak już pisałem - do końca tej trasy setlisty Metalliki zawierają po 18 kawałków. Nowe kawałki grane będą nie tylko na pozycjach 17-stych. Zacznijmy jednak po kolei. Ponad miesiąc przerwy po trasie europejskiej nie przyniósł znaczących zmian, następowały one jednak wraz z trwaniem trasy.
Pierwsza grupa koncertów to 13 występów pomiędzy 16 sierpnia a 4 września.
Zakładając, że za pozycje stałe uznajemy miejsca 1, 2, 5, 8, 9, 10, 11, 13, 14, 15, 16 i 18 w setliście, to pierwsze pięć koncertów niczym się od siebie nie różni (oczywiście poza pozycjami, na których zawsze następowała rotacja). Co więcej, na pozycji 2, 5, 8, 13, 15 i 16 wszystkie 13 koncertów z pierwszej grupy ma te same utwory. Są to odpowiednio: Fuel, Frantic, St. Anger, Nothing Else Matters, One i Enter Sandman. Niezniszczalne hity, których nie mogło zabraknąć w danym miejscu podczas tej trasy. Co w takim razie z pozostałymi, lekko tylko zmienianymi pozycjami? Jako pierwszy utwór tylko trzykrotnie Blackened zastąpiony został przez Battery (Peoria, Chicago II i Lubbock), zastąpiony i wyrzucony z setlisty. Samo Battery, grane głównie na pozycji 11-stej (7 razy), zastępowane było wówczas przez Fight Fire With Fire (2 razy) lub Damage Inc., (raz - Chicago II), także Fight Fire With Fire zastępowało Battery na miejscu 11, kiedy utwór ten wylatywał z setlisty (3 razy - Ft. Wayne, Chicago I i Wichita). Idąc dalej, Damage Inc. Zostało raz tez zagrane jako przedostatni kawałek, Fight Fire With Fire nie był grany poza wspomnianym pięciokrotnym miejscem jedenastym.

Master Of Puppets sześciokrotnie na pozycji 14-stej zastąpiony został przez Sad But True. Sam oczywiście nie mógł znikać wówczas z setlisty, przechodził więc na pozycję dziesiątą, standardowo zajmowaną przez Creeping Death. W trzech pierwszych takich przypadkach (Peoria, Ft. Wayne i Chicago I) Creeping Death wskakiwał na miejsce jedenaste, w trzech następnych (Ames, Wichita, Austin) na miejsce czwarte. Oczywiście wynika z tego, że najczęściej granymi, po osiem razy, pozycjami nr 9 było Sad But True, nr 10 natomiast Creeping Death. Jeśli Sad But True zamieniał się z Master Of Puppets to na jego miejsce wskakiwał bądź to Fade To Black (5 razy), bądź Welcome Home (Sanitarium) (raz - Ft. Wayne). Co ciekawe oba te utwory grane były, podobnie jak w Europie, najczęściej na pozycji czwartej, ale o tym za chwile. Została bowiem pozycja 11, którą jeśli nie zajmował Creeping Death we wspomnianych trzech razach, obsadzały początkowo No Leaf Clover (5 razy) i Wherever I May Roam (3 razy) oraz w dwóch ostatnich koncertach I Disappear.
Najbardziej mieszane pozycje to jak wiemy 3-4 oraz 6-7. Miejsce czwarte najczęściej obsadzane było przez wspomniane Welcome Home (Sanitarium) (4 razy), Fade To Black (3 razy) i Creeping Death (3 razy) oraz dwukrotnie The Memory Remains (Peoria i Chicago I) i raz For Whom The Bell Tolls (Ft. Wayne). The Memory Remains, także dwukrotnie znalazło się na miejscu trzecim (Milwaukee i Lubbock), For Whom The Bell Tolls jednokrotnie na trzeciej pozycji (Fargo). Pozostałe dziesięć koncertów Metallica zagrała z pozycją trzecią jako Wherever I May Roam (4 razy), No Leaf Clover (2 razy) i po razie The Four Horsemen (St. Paul), Harvester Of Sorrow (Indianapolis), Ride The Lightning (Moline) oraz Leper Messiah (Chicago II). Samo Wherever I May Roam poza pozycją trzecią i jedenastą grane było również raz jako kawałek szósty (St. Paul), No Leaf Clover poza miejscem jedenastym również raz na miejscu szóstym (Indianapolis) oraz trzy razy na siódmym (Milwaukee, Peoria i Lubbock), I Disappear z kolei poza pozycją jedenastą obsadzał również siódmą (sześć razy) oraz raz przedostatnią (Moline). Podczas pozostałych koncertów na pozycjach tych grane były: miejsce nr 6 w setliscie: King Nothing (3 razy), Some Kind Of Monster (3 razy), The Thing That Should Not Be (2 razy) i po razie Turn the Page (Chicago II), Bleeding Me (Wichita) oraz Sweet Amber (Lubbock), miejsce nr 7 w setliście: po razie Dirty Window (Moline), King Nothing (Ft. Wayne), Holier Than Thou (Chicago II) i Turn The Page (Austin).

Pozostaje pozycja przedostatnia. Tu obok granych na innych miejscach a zagranych jako 17 utwór raz, czyli Leper Messiah (Fargo), Damage Inc. (Milwaukee), I Disappear (Moline) i The Four Horsemen (Austin), znajdują się: zagrane dwukrotnie Jump In The Fire i Disposable Heroes oraz jednokrotnie Stone Cold Crazy, Trapped Under Ice, Metal Militia, The Wait i Of Wolf And Man. Warto również zauważyć, że raz utworem kończącym koncert nie był Seek & Destroy, ale Dyers Eve (Chicago II). Jak pamiętamy z wcześniejszych koncertów, gdy Metallica grała po sobie dwa razy w tym samym mieście, zmiany w setliście były znaczne.



Ogółem w pierwszej części Third Leg 41 piosenek złożyło się na zagranie 234 kawałków. Dochodzą nowe utwory, nie grane wcześniej przez Roberta. Są to: Some Kind Of Monster (Peoria), Trapped Under Ice (Peoria), Disposable Heroes (Chicago I), Turn The Page (Chicago II), Bleeding Me (Wichita) oraz Sweet Amber (Lubbock). W porównaniu do trasy w Europie widać znacznie częściej pojawiający się w setliście Fight Firfe With Fire oraz kilka nowych kawałków. Znacznie rzadziej są jednak grane Harvester Of Sorrow, For Whom The Bell Tolls, Wherever I May Roam, Holier Than Thou, Welcome Home (Sanitarium) czy Jump In The Fire - a więc grane dość często jedynie w Europie. Także Battery i Blackened tracą powoli miejsca w secie. Wciąż trwa "dobra passa" dla No Leaf Clover i The Memory remains a I Disappear wraca do łask po omijaniu go w Europie. Granych jest także więcej utworów z St. Anger oraz tych nie granych wcześniej przez Roberta. Wciąż w setliście nie ma No Remorse.



Z analizy wyłania się tu zaledwie 10 kawałków granych z częstotliwością ponad 90%, za to kolejne 6 grane są minimum na połowie koncertów. Znacznie więcej kawałków, bo aż 25, granych jest z dość dużą rozbieżnością, aczkolwiek znów odsyłam do dokładnej analizy powyższego tekstu.

Poniżej przedstawiam najbardziej prawdopodobną setlistę z trasy po Ameryce w ramach pierwszej grupy Third Leg:




1. Blackened
2. Fuel ---> zawsze grany jako 2 kawałek
3. Wherever I May Roam
4. Welcome Home (Sanitarium) / Fade To Black / Creeping Death
5. Frantic ---> zawsze grany jako 5 kawałek
6. King Nothing / Some Kind Of Monster
7. I Disappear / No Leaf Clover
8. St. Anger ---> zawsze grany jako 8 kawałek
9. Sad But True / Fade To Black
10. Creeping Death / Master Of Puppets
11. Battery / Fight Fire With Fire
--------
12. Wherever I May Roam / No Leaf Clover
13. Nothing Else Matters ---> zawsze grany jako 13 kawałek
14. Master of Puppets / Sad But True
15. One ---> zawsze grany jako 15 kawałek
16. Enter Sandman ---> zawsze grany jako 16 kawałek
----------------
17. Disposable Heroes / Jump In The Fire
18. Seek & Destroy

Podsumowanie kawałków zagranych w Ameryce Północnej podczas pierwszej grupy Third Leg:

LP Tytuł Ilość zagrań Częstotliwość grania

1-9 Creeping Death 13 100%
Enter Sandman 13 100%
Frantic 13 100%
Fuel 13 100%
Master of Puppets 13 100%
Nothing Else Matters 13 100%
One </ td> 13 100%
Sad But True 13 100%
St Anger 13 100%
10 Seek And Destroy 12 92%
11 No Leaf Clover 11 85%
12-13 Battery 10 77%
Blackened 10 77%
14 I Disappear 9 69%
15-16 Fade To Black 8 62%
Wherever I May Roam 8 62%
17-18 Fight Fire With Fire 5 38%
Welcome Home (Sanitarium) 5 38%
19-20 King Nothing 4 31%
The Memory Remains 4 31%
21 Some Kind Of Monster 3 23%
22-29 Damage Inc 2 15%
Disposable Heroes 2 15%
For Whom The Bell Tolls 2 15%
Jump In The Fire 2 15%
Leper Messiah 2 15%
The Four Horsemen 2 15%
The Thing That Should Not Be 2 15%
Turn The Page 2 15%
30-41 Bleeding Me 1 8%
Dirty Window 1 8%
Dyers Eve 1 8%
Harvester Of Sorrow 1 8%
Holier Than Thou 1 8%
Metal Militia 1 8%
Of Wolf And Man 1 8%
Ride The Lightning 1 8%
Stone Cold Crazy 1 8%
Sweet Amber 1 8%
The Wait 1 8%
Trapped Under Ice 1 8%


</lu>


Grupa druga to 22 koncerty pomiędzy 21 września a 28 października, zagrane po dwu i pół tygodniowej przerwie. Tym razem zmianie nie ulega już tylko miejsce 2 (Fuel), 13 (Nothing Else Matters), 15 (One), 16 (Enter Sandman) oraz dochodzi zawsze grane na końcu Seek & Destroy. Podobnie jak podczas wcześniejszych koncertów także i teraz na miejscu drugim grany jest Blackened na zmianę (czterokrotnie - Montreal II, Philadelphia II, Boston II, Hamilton) z Battery (Blackened wylatuje wówczas z setlisty, jak widać głównie wówczas, gdy Metallica gra dwa dni pod rząd w tym samym mieście). Samo Battery grane jest, podobnie zresztą jak wcześniej jeszcze tylko na miejscu 11-stym, gdzie jak na poprzednich koncertach, zastępowane jest przez Fight Fire With Fire oraz Damage Inc.. W ten sposób pozycja 11 jest obstawiana pięciokrotnie przez Battery, dwunastokrotnie przez Fight Fire With Fire oraz pięciokrotnie przez Damage Inc.. Co ciekawe Damage Inc. jest grane tylko dwukrotnie na tej pozycji, jeśli jako Battery nie otwiera koncertu (St. Luis, London). Fight Fire i Damage Inc. nie obsadzają innych pozycji.

Bodajże po raz pierwszy Metallica na dłużej przestaje grać Frantic. Grany zazwyczaj jako pozycja piąta, począwszy od koncertu nr 14 (Quebec City II) aż sześciokrotnie wypada z setlisty. Zastępują go wówczas kolejno: Sad But True (Quebec City II), Ride The Lightning (Washington), King Nothing (Philadelphia I, Rutherford) oraz Leper Mesiah (Boston I, London). Podobnie St. Anger na miejscu ósmym - czterokrotnie zastępowany jest tam przez kolejno: No Leaf Clover (Montreal I), Holier Than Thou (Philadelphia II), I Disappear (Boston) i Whiskey In The Jar (Hamilton). W przeciwieństwie jednak do Frantica St. Anger raz znajduje się także na pozycji 12-stej (Montreal I).

Podobną sytuację dostrzegamy na pozycjach dziesiątej i czternastej. Mianowicie, jeśli na miejscu czternastym nie jest grany Master Of Puppets to zastępuje go Sad But True, Master natomiast zastępuje wówczas na miejscu dziesiątym, zastępując tym samym tradycyjnie pojawiający się tam Creeping Death. Wyjątkiem są dwa koncerty (Toronto i Albany), podczas których Master Of Puppets grany jest jako nr 10 a na miejscu czternastym pojawia się Creeping Death oraz koncert z London, kiedy to Master Of Puppets zajmuje pozycję 14-stą a Sad But True 10-tą. Tym samym miejsce dziesiąte jest obstawiane wyłącznie przez Master Of Puppets (14 razy), Creeping Death (7 razy) i Sad But True (1 raz), podobnie miejsce czternaste: Sad But True (12 razy), Master Of Puppets (8 razy) i Creeping Death (2 razy). Jak widać tradycyjne pozycje Master Of Puppets i Sad But True zostały zamienione. Na innych pozycjach Creeping Death występowało jeszcze 3 razy (nr 12 w Pittsburgh, nr 4 w Columbus i nr 7 w Green Bay), Sad But True natomiast obsadziło jeszcze dziewięciokrotnie inne pozycje.

Na pozycji dziewiątej 12 razy pojawił się Fade To Black, 5 razy Welcome Home (Sanitarium), 2 razy I Disappear oraz po razie Sad But True (Cleveland), Bleeding Me (Detroit) i The Unforgiven (Albany). Na pozycji dwunastej 5 pojawił się I Disappear i No Leaf Clover, 4 razy Disposable Heroes, po 2 razy Sad But True i Fade To Black oraz jednokrotnie wspomniane Creeping Death (Pittsburgh) i St. Anger (Montreal I) a także Wherever I May Roam (Quebeck City I) i For Whom The Bell Tolls (Hamilton).


Jak widać na pozycjach tych miała miejsce dość spora rotacja, zrównały się one pod tym względem do miejsc 3-4 i 6-7, na których grane były: miejsce 3: Wherever I May Roam (7 razy), The Memory Remains (5 razy), Harvester Of Sorrow (3 razy), No Leaf Clover (2 razy), Leper Messiah (2 razy), jednokrotnie The Four Horsemen (Buffalo), Sad But True (Washington) i For Whom The Bell Tolls (Boston II). Na miejscu 4: The Unforgiven (5 razy), The Four Horsemen (3 razy), The Thing That Should Not Be (3 razy), Wherever I May Roam (3 razy) oraz 8 kawałków jednorazowo na tej pozycji: Welcome Home (Sanitarium), For Whom The Bell Tolls, Creeping Death, Leper Messiah, Disposable Heroes, Bleeding Me, I Disappear i No Leaf Clover. Na miejscu 6: The Unforgiven (5 razy), I Disappear (2 razy), Sad But true (2 razy), King Nothing (2 razy), Turn The Page (2 razy), i 9 kawałków jednorazowo na tej pozycji: Holier Than Thou, Wherever I May Roam, For Whom The Bell Tolls, Fade To Black, The Memory Remains, The Outlaw Torn, The Thing That Should Not Be, Welcome Home (Sanitarium) i Bleeding Me. Na miejscu 7: The God That Failed (5 razy), Holier Than Thou (4 razy), Disposable Heroes (3 razy), No Leaf Clover (2 razy), Sad But True (2 razy) oraz 6 kawałków jednorazowo na tej pozycji: Turn The Page, Creeping Death, I Disappear, Wherever I May Roam, Whiskey In The Jar i Ride The Lightning. Jak widać Lars mieszał i to sporo na wspomnianych miejscach.

Pozostaje tradycyjnie miejsce 17-ste. Jedynie Disposable Heroes (4 razy) i Turn The Page (1 raz) grane były nie tylko na tym miejscu. Pozostałe utwory to: Jump In The Fire (3 razy), Dyers Eve (3 razy), Hit The Lights (2 razy), Last Caress / Green Hell (2 razy) oraz po razie: The Wait, Blitzkrieg, Metal Militia, The Prince, No Remorse, Wasting My Hate i So What.




Ogółem w drugiej części Third Leg 46 piosenek złożyło się na zagranie 396 kawałków. Dochodzą nowe utwory, nie grane wcześniej przez Roberta. Są to: Last Caress / Green Hell (po raz pierwszy - Green Bay), The Unforgiven (Montreal II), The Prince (Ottawa), The Outlaw Torn (Albany), Wasting My Hate (Quebec City) i The God That Failed (Washington). Co ciekawe - brak wcześniejszych premier czyli Some Kind Of Monster, Trapped Under Ice oraz Sweet Amber. W porównaniu do wcześniejszych koncertów w USA i Europie widać znacznie rzadziej pojawiające się w setliście Frantic, Creeping Death, Battery, St. Anger, No Leaf Clover, Blackened i Wherever I May Roam. Wciąż dosyć rzadko (w porównaniu do początków trasy) grany jest Welcome Home (Sanitarium). Braki te nadrabiane są jednak coraz większą rotacją w setlistach i coraz większą liczbą sporadycznie granych kawałków. Niemniej jednak na fali wznoszącej zdają się być: Fight Fire With Fire, Holier Then Thou, Leper Messiah, Damage Inc., a także nowości: The Unforgiven, Disposable Heroes oraz The God That Failed. W końcu do setlisty powrócił No Remorse (Quebec City I).


Z analizy wyłania się tu zaledwie 7 kawałków granych z częstotliwością ponad 90% (a właściwie ze 100% częstotliwością), za to kolejne aż 11 grane są minimum na połowie koncertów. 27 utworów granych jest z dość dużą rozbieżnością, aczkolwiek znów odsyłam do dokładnej analizy powyższego tekstu.

Poniżej przedstawiam najbardziej prawdopodobną setlistę z trasy po Ameryce w ramach drugiej grupy Third Leg:





1. Blackened
2. Fuel ---> zawsze grany jako 2 kawałek
3. Wherever I May Roam / The Memory Remains
4. The Unforgiven
5. Frantic
6. The Unforgiven
7. The God That Failed / Holier Than Thou
8. St. Anger
9. Fade To Black / Welcome Home (Sanitarium)
10. Master Of Puppets / Creeping Death
11. Fight Fire With Fire / Battery / Damage Inc.
--------
12. I Disappear / No Leaf Clover
13. Nothing Else Matters ---> zawsze grany jako 13 kawałek
14. Sad But True / Master of Puppets
15. One ---> zawsze grany jako 15 kawałek
16. Enter Sandman ---> zawsze grany jako 16 kawałek
----------------
17. Disposable Heroes / Dyers Eve / Jump In The Fire
18. Seek & Destroy ---> zawsze grany jako 18 kawałek

Podsumowanie kawałków zagranych w Ameryce Północnej podczas drugiej grupy Third Leg:

LP Tytuł Ilość zagrań Częstotliwość grania

1-9 Enter Sandman 22 100%
Fuel 22 100%
Master Of Puppets 22 100%
Nothing Else Matters 22 100%
One 22 100%
Sad But True 22 100%
Seek And Destroy </ td> 22 100%
St Anger 19 86%
Blackened 18 82%
10 Frantic 16 73%
11 Fade To Black 15 68%
12-13 Wherever I May Roam 13 59%
Creeping Death 12 55%
14 Disposable Heroes 12 55%
15-16 Fight Fire With Fire 12 55%
I Disappear 12 55%
17-18 No Leaf Clover 11 50%
The Unforgiven 11 50%
19-20 Battery 9 41%
Welcome Home (Sanitarium) 7 32%
21 Holier Than Thou 6 27%
22-29 The Memory Remains 6 27%
Damage Inc 5 23%
Leper Messiah 5 23%
The God That Failed 5 23%
For Whom The Bell Tolls 4 18%
King Nothing 4 18%
The Four Horsemen 4 18%
The Thing That Should Not Be 4 18%
30-41 Turn The Page 4 18%
Bleeding Me 3 14%
Dyers Eve 3 14%
Harvester Of Sorrow 3 14%
Jump In The Fire 3 14%
Hit The Lights 2 9%
Last Caress / Green Hell 2 9%
Ride The Lightning 2 9%
Whiskey In The Jar 2 9%
Blitzkrieg 1 5%
Metal Militia 1 5%
No Remorse 1 5%
So What 1 5%
The Outlaw Torn 1 5%
The Prince 1 5%
The Wait 1 5%
Wasting My Hate 1 5%

</lu>


Ostatnia grupa koncertów to 14 występów zagranych pomiędzy 5-tym a 28 listopada, zagrane po zaledwie tygodniowej przerwie. Wszystko niemal się powtarza, przy czym coraz mniej zmian w setliście. Wciąż tradycyjnie na pierwszych dwóch miejscach Blackened (13 razy) i Fuel (14 razy), wyjątek jest tylko w Pensacoli, gdzie jako pierwsze zabrzmiało Battery. Na miejscu czwartym grane były na przemian No Leaf Clover (9 razy) i Wherever I May Roam (4 razy), wyjątkiem są cztery ostatnie koncerty, kiedy grane było w tym miejscu tylko No Leaf Clover, oraz koncert w... Pensakoli, gdzie Metallica zagrała The Unforgiven. Bardzo podobna sytuacja na miejscu dziewiątym: mieszają się tu kolejno Fade To Black i Welcome Home (Sanitarium) (grane po 7 razy) - wyjątkiem są koncerty w Atlancie (zagrane Fade To Black a nie Welcome Home) oraz w Anaheim (sytuacja odwrotna, Welcome Home a nie Fade to Black). Na pozycji jedenastej grane są jedynie Fight Fire With Fire (5 razy) oraz Battery (8 razy), jednak nie są grane na przemian. Raz, w San Antonio, grany był Damage Inc..

Znane kombinacje występują na pozycjach dziesiątej i czternastej: w pierwszych 8 koncertach oraz czwartym od końca, jeśli jako nr dziesiąty nie jest grany Master Of Puppets (ma to miejsce 4 razy) to Metallica gra Creeping Death, w kolejnych gra w tym miejscu Sad But True (5 razy). W momencie, gdy jako dziesiąty grane jest Mater Of Puppets na pozycji czternastej pojawia się sad But True (4 razy). Warto zauważyć, że w Pensakoli zagrane było jedynie 16 utworów (zabrakło pozycji siódmej i czternastej). Tradycyjnie zawsze grane na pozycjach odpowiednio, obok Fuel na drugiej, trzynastej, piętnastej, szesnastej i osiemnastej są kolejno Nothing Else Matters, One, Enter Sandman i Seek & Destroy.

Na pozostałych pozycjach najczęściej grane były:
Miejsce trzecie - czterokrotnie: The Memory Remains i Harvester Of Sorrow, dwukrotnie: Sad But True, For Whom The Bell Tolls i The Four Horsemen.
Miejsce piąte: czterokrotnie Frantic, trzykrotnie No Leaf Clover i Dirty Window, dwukrotnie Wherever I May Roam, jednokrotnie The Unforgiven i Sad But True.
Miejsce szóste: dziewięciokrotnie The Unforgiven, trzykrotnie Turn The Page, jednokrotnie Wherever I May Roam i Bleeding Me.
Miejsce siódme: czterokrotnie Holier Than Thou, dwukrotnie The God That Failed, I Disappear i Leper Messiah, jednokrotnie Dirty Window, Wherever I May Roam i Disposable Heroes. W Pensacoli nie było kawałka w tym miejscu.
Miejsce ósme: pięciokrotnie The God That Failed, trzykrotnie St. Anger, dwukrotnie I Disappear, The Call Of Ktulu i King Nothing.
Miejsce dwunaste: sześciokrotnie Wherever I May Roam, trzykrotnie I Disappear, dwukrotnie Sad But True, jednokrotnie Disposable Heroes, No Leaf Clover i For Whom The Bell Tolls.
Miejsce siedemnaste: czterokrotnie Disposable Heroes, dwukrotnie Last Caress oraz jednokrotnie Dyers Eve, Motorbreath, Breadfan, The Wait, Die, Die My Darling, Jump In The Fire, Stone Cold Crazy i The Four Horsemen.



Ogółem w trzeciej części Third Leg 41 piosenek złożyło się na zagranie 250 kawałków. Doszedł po raz pierwszy zagrany z Robertem The Call Of Ktulu. W porównaniu do wcześniejszych koncertów w USA i Europie widać znacznie rzadziej pojawiające się w setliście znów Frantic, Creeping Death, Fade To Black, St. Anger, Damage Inc. I Leper Messiah. Ponieważ pojawił się tylko jeden utwór braki nadrabiały Blackened, No Leaf Clover, Wherever I May Roam i Holier Then Thou. Do setlisty powrociły m.in. Motorbreath, Breadfan i Die, Die My Darling.


Z analizy wyłania się tu 9 kawałków granych z częstotliwością ponad 90%, kolejne 7 grane są minimum na połowie koncertów. 25 utworów granych jest z dość dużą rozbieżnością, aczkolwiek znów odsyłam do dokładnej analizy powyższego tekstu.

Poniżej przedstawiam najbardziej prawdopodobną setlistę z trasy po Ameryce w ramach trzeciej grupy Third Leg:






1. Blackened
2. Fuel ---> zawsze grany jako 2 kawałek
3. The Memory Remains / Harvester Of Sorrow
4. No Leaf Clover
5. Frantic / No Leaf Clover / Dirty Window,
6. The Unforgiven
7. Holier Than Thou
8. The God That Failed / St. Anger
9. Fade To Black / Welcome Home (Sanitarium)
10. Master Of Puppets / Sad But True / Creeping Death
11. Fight Fire With Fire / Battery
--------
12. Wherever I May Roam
13. Nothing Else Matters ---> zawsze grany jako 13 kawałek
14. Master of Puppets / Sad But True
15. One ---> zawsze grany jako 15 kawałek
16. Enter Sandman ---> zawsze grany jako 16 kawałek
----------------
17. Disposable Heroes
18. Seek & Destroy ---> zawsze grany jako 18 kawałek

Podsumowanie kawałków zagranych w Ameryce Północnej podczas trzeciej grupy Third Leg:

LP Tytuł Ilość zagrań Częstotliwość grania

1-7Enter Sandman14100%
Fuel14100%
Master Of Puppets14100%
Nothing Else Matters14100%
One14100%
Sad But True14100%
Seek And Destroy</ td>14100%
8-9Blackened1393%
Wherever I May Roam1393%
10-11No Leaf Clover1071%
The Unforgiven1071%
12Battery964%
13-16Fade To Black750%
I Disappear750%
The God That Failed750%
Welcome Home (Sanitarium)750%
17-18Disposable Heroes643%
Frantic643%
19-21Dirty Window536%
Fight Fire with Fire536%
Holier Than Thou536%
22-25Creeping Death429%
For Whom The Bell Tolls429%
Harvester Of Sorrow429%
The Memory Remains429%
26-28St. Anger321%
The Four Horsemen321%
Turn The Page321%
29-32King Nothing214%
Last Caress214%
Leper Messiah214%
The Call Of Ktulu214%
33-41Bleeding Me17%
Breadfan17%
Damage Inc.17%
Die, Die My Darling17%
Dyers Eve17%
Jump In The Fire 17%
Motorbreath 17%
Stone Cold Crazy 17%
The Wait 17%

</lu>


Podczas trasy 2003-2004 Metallica zagrała 65 różnych kawałków. Porównując z wczesniejszym podsumowaniem dosżło 14 nowych kawałków z Robertem.


Wszystkie 65 utwory możemy podzielić na trzy grupy - zdecydowanych pewniaków, które znajdowały się w set-liście na &frac34; koncertów, kawałki grane z dość dużą rotacją - obecne jednak niemal na każdej trasie i minimum co czwartym koncercie oraz eksperymenty - czyli te utwory, które usłyszeć można było sporadycznie.

Pierwsza grupa to dwanaście pierwszych utworów - każdy z częstotliwością minimum 75%. Niska pozycja Battery to efekt opuszczanie tego utworu na kilku koncertach na każdym z kontynentów, głównie w Europie. Z kolei Fuel oraz Seek And Destroy to te utwory, które w znaczny sposób poprawiły swoje miejsce w setliście w porównaniu do okresu obejmowanego przez poprzednie podsumowanie. Spadł natomiast z miejsca pierwszego Frantic, obniżył się również Creeping Death.

Grupa druga to utwory od miejsca trzynastego do dwudziestego - każdy z częstotliwością powyżej 25%. Wypadły z tej grupy ride The Lightning oraz Dirty Window, dzięki częstemu graniu w roku 2003 utrzymał się No Remorse, dużo częściej Metallica grała No Leaf Cloveri przede wszystkim Wherever I May Roam.


Grupa trzecia zdominowana przez oba ostatnie bisy, na których była największa rotacja, składa się z 45 kawałków. Dość wysoko znalazł się grany wyłącznie po koncertach w Europie The Unforgiven. Poniżej dokładne nakreślenie częstotliwości każdego z nich - cóż na szczycie hymn. Master Of Puppets zabrakło jedynie na czterech koncertach.

Ostateczne podsumowanie kawałków przez Metallikę w latach 2003-2004:

LP Tytuł Ilość zagrań Częstotliwość grania
1Master of Puppets17898%
2Sad But True17797%
3Enter Sandman17496%
4Nothing Else Matters17295%
5One17194%
6Blackened16792%
7Frantic</ td>16591%
8St. Anger15987%
9Creeping Death15786%
10Seek and Destroy14982%
11Fuel14479%
12Battery13775%
13Welcome Home (Sanitarium)11362%
14Harvester of Sorrow9954%
15-16Fade To Black8547%
For Whom The Bell Tolls8547%
17I Disappear6335%
18-19No Leaf Clover6234%
Wherever I May Roam6234%
20No Remorse4525%
21The Four Horsemen3921%
22Fight Fire With Fire3218%
23Damage Inc.3117%
24Dirty Window3016%
25Ride The Lightning2916%
26Holier Then Thou2815%
27-28King Notning2715%
The Thing That Should Not Be2715%
29-30Hit The Lights2614%
Leper Messiah2614%
31-32 The Unforgiven2112%
32The Memory Remains2112%
33 Disposable Heroes2011%
34Dyers Eve179%
35The Unnamed Feeling169%
36Jump In The Fire158%
37Motorbreath137%
38-40 The God That Failed127%
So What127%
Whiplash127%
41Breadfan116%
42-44Blitzkrieg105%
Last Caress105%
The Wait105%
45-46 Turn The Page95%
Die, Die My Darling95%
47-48Am I Evil?74%
Stone Cold Crazy74%
Metal Militia63%
Bleeding Me53%
51-53 Some Kind Of Monster32%
Phantom Lord32%
Whiskey In The Jar32%
54-57 Last Caress / Green Hell21%
Commando21%
Of Wolf And Men21%
The Call Of Ktulu21%
58-65 Sweet Amber11%
The Outlaw Torn11%
The Prince11%
Trapped Under Ice11%
Wasting My Hate11%
53rd And 3rd11%
Helpless11%
Killing Time11%





</lu>



Jaką set-listę zespół zagra na przed Rolling Stonsami? Przekonamy się już w najbliższą niedzielę.



Dyskusję na forum uważam, iż najlepiej kontunuować w temacie
Podsumowanie wakacyjnych koncertów

ToMek 'Cause We're Metallica
AeroMet