Poniżej tekst z witryny ultimatemetallica.com przetłumaczony przez Paddiego, dzięki!


W swojej karierze, która obejmuje trzy dekady, Metallica wydała ponad 40 singli. Większość z nich wydano nie tylko dla stacji radiowych, ale także dla fanów jako winyle czy płyty CD. Szperając w ogromnym katalogu singli Metalliki, podjęliśmy staranną decyzję o wyborze 10 naszych ulubionych okładek.

Nie było to łatwe zadanie, i nie ulega wątpliwości, że wielu będzie miało swoją ulubioną okładkę, która ich zdaniem powinna być uwzględniona w tym zestawieniu. Patrząc, począwszy od absolutnie zabójczej grafiki stworzonej przez Briana Schroedera, znanego lepiej fanom ‘Talliki jako artystę Pusheada, do niesamowitych zdjęć zespołu i ręcznie rysowanych okładek przez samego Jamesa Hetfielda, wybraliśmy 10 okładek, które po prostu wzbudziły nasze zainteresowanie.

A Wy macie swoje ulubione? Może przegapiliśmy legendarną okładkę? Zostawcie komentarz poniżej i dajcie nam znać!



Jedną z naszych ulubionych z „Kill ‘Em All”, jest okładka do „Jump in the Fire”, stworzona przez Lesa Edwardsa, brytyjskiego artystę, specjalizującego się w ilustracjach do science fiction i horrorów. Co do „Creeping Death”, który jest największym utworem wszechczasów, za tajemnicze dzieła odpowiada Alvin Petty. Podobno gitarzysta Kirk Hammett widział obrazy w domu Petty’ego i pomyślał, że doskonale pasują do „Creeping Death”.



Cóż możemy powiedzieć o rysunkach na okładkach do „Harvester of Sorrow” i „One”, jak żadne inne są ikonami w karierze Metalliki. Od koszulek do singli, grafika Pusheada stała się filarem w życiu zespołu. Nic tak nie mówi Metallica, jak kreacje Pusheada.



Grafika do „Live at Wembley Stadium” wyszła z rąk nikogo innego, jak Hetfielda. Wraz z logo z tytułowym „Strasznym facetem” [„Scary Guy”], Hetfield postawił własny znak na tym międzynarodowym singlu, który został nagrany 20 kwietnia 1992 roku. „Until it Sleeps” oznacza początek trendu okładek dla singli, które wyszły do „Load” i „ReLoad”. Okładka, która przybiera charakter badań psychologicznych, znanych jako testy Rorschacha [Test Rorschacha, test plam atramentowych – przyp. paddy], została stworzona przez Andiego Airfix’a w Satori [Satori Graphic].



Oba z tych singli pochodzą z albumu Metalliki „Garage Inc.”. Okładka do „Whiskey in the Jar” również została opracowana przez Andiego Airfix’a w Satori, i zawiera wycinki prasowe, które niekoniecznie są pro-Metallikowe, np. na jednym wycinku czytamy: „Metallica spieprza coś”, podczas gdy inny stwierdza: „A Lars [Ulrich] ciągle wydaje dźwięk s—”. Przy „Die, Die My Darling”, zespół miał mały ubaw, udając muzyków retro. Okładka także została zaprojektowana przez Andiego Airfix’a z Satori, natomiast fotografią zajął się Anton Corbijn (który także wyreżyserował teledyski do „Hero of the Day” i „Mama Said”).



Podczas, gdy album „St. Anger” wciąż budzi kontrowersje wśród krytyków i fanów, nikt nie może kwestionować mocy grafiki, która znalazła się na singlach. Matt Maurin zajął się ilustracją do okładki „Frantica”, to ten sam facet, który wyreżyserował teledyski do „The Unforgiven”, „King Nothing” i „The Unforgiven II”. Pierwszym wydanym singlem z „Death Magnetic” był „The Day that Never Comes”, który pozostawia fantazyjne dzieła sztuki czy szalone wzory na bocznych okładkach, a koncentruje się na zbliżeniu gniewnego człowieka, możemy się tylko domyślać, że tym człowiekiem jest Hetfield. Fotografia na okładce zrobiona została przez Davida Turnera.