Koncerty w Kopenhadze w lipcu 2009 roku kręciło na potrzeby Fan Can VI 21 Metclubbersów z 12 krajów (codziennie mógł filmować ktoś nowy). Mieli oni dostęp wszędzie tam, gdzie każdy jeden członek ekipy Metalliki. Kręcenie koncertu to jednak nie wszystko - umożliwiono im przeprowadzenie wywiadu z każdym z członków Metalliki. Wywiad z Kirkiem już prezentowaliśmy, poniżej pierwsza część wywiadu z Jamesem, przeprowadzonego przez Matta Rees przed koncertem 27-go lipca. Wywiad kręcił Richard Finlay.



Matt: Co sądzisz o tym całym pomyśle, że fani będą was kręcić, czy robić z wami wywiady?
James: Nigdy nie byłem wielkim fanem bycia kręconym, ale kamery są w porządku. Wiesz, są profesjonaliści, nieco znudzeni, mówiący: 'sygnuje to moją marką, taki a taki jest mój styl.'
Matt: Wayne Isham?
James: Ktokolwiek, kto robi to dostatecznie długo, bo wtedy odkrywasz swój styl, z którym ciężko zerwać. Gdy jednak pozwalasz kręcić fanom, to oni kręcą to, co sami chcą zobaczyć. To ma więc sens.







Matt: Ludzie są ciekawi Twoich tatuaży. Czy mógłbyś opowiedzieć historie, jakie się za nimi kryją, o tym, co znaczą dla Ciebie?
James: Tak, jasne. Ci goście tutaj, wiesz, przechodziłem przez okres w życiu, w którym interesowałem się aniołami, następnym życiu i takich tam. Wiesz, moi rodzice odeszli nieco wcześniej niż innych, [potrzebowałem więc] jakiegoś przewodnika w moim życiu, bo wiem, że powianiem zginąć co najmniej sto razy. Wiem, że nie tylko ja, ale ja mogę mówić tylko za siebie, wiem, że są takie rzeczy - po tym jak zrobiłem coś, zdawałem sobie sprawę, że: "To było naprawdę głupie... mogłem... człowieku, moja mama lub tata lub ktoś inny sprawił, że ten samochód skręcił w tę stronę zamiast... czy coś w tym stylu." Miło jest móc zdać sobie z czegoś takiego sprawę. To tutaj [oko na wewnętrznej stronie łokcia lewej ręki] to moja najwyższa moc, to [poniżej] to anioł, który przyniósł mi dar muzyki. To [Nadgarstek lewej ręki] to właściwie moje dłonie. Te wszystkie [wspomniane] wytatuował Jack Rudy. Zrobił polaroid moich rąk i skopiował je. To ja borykający się, tu jest anioł przynoszący mi muzykę, pomagający mi przejść przez ogień. Ten napis jest po łacinie "Donum Dei", co oznacza "Dar od Boga". Tyle jeśli chodzi o to. Poza tym mam imiona moich dzieci i wiele innych, każdy ma jakieś znaczenie, ale te tutaj są dość ważne. I Cliff [nad wewnętrzną stroną łokcia lewej ręki] CLB - Clifford Lee Burton, a poniżej środkowa część Orion, partia basowa. Tu dutudu tu diti di... co jest? A nie, jest dobrze. [śmiech].



Matt: Wielu ludzi uważa, że rzucenie picia jest bardzo trudne, szczególnie gdy borykają się ze stresem, jaki jest w ich życiu. Co pozwoliło Tobie zrobić to co zrobiłeś? To nie mogła być prosta sprawa.
James: To trudne, ale ważne jest nauczyć się pewnych rzeczy, szczególnie będąc na trasie. Wiesz, dzisiaj jest dużo więcej zespołów, dla których butelka nie jest najważniejsza, albo narkotyki, palenie, czy cokolwiek, laski, cokolwiek co zachęci Cię do zmiany postanowień. Jest tego wiele, ale już nie jest to tak ważne, jak kiedyś było, ale i tak to wciąż wyzwanie , szczególnie gdy te rzeczy masz tuż przed sobą. Ja nigdy nie byłem dobry w długoterminowych postanowieniach, wiesz szczęście [osiągane] w długim okresie czasu zawsze było dla mnie czymś obcym. Chciałem być szczęśliwy w danej chwili, chcę tego teraz, bo czuję się gównianie. Więc wiesz, było picie, laska, cokolwiek, szybki poprawiacz.
Matt: Tęsknisz za tym?
James: Gdybym chciał, gdybym chciał tęsknic, gdybym chciał nakarmić to zwierzę we mnie, mówiące: "Było tak wspaniale, pamiętasz to?", wolę jednak nakarmić to, które mówi: "Spójrz jak wspaniałe masz teraz życie. Spójrz na to gówno, w którym byłeś." Wiesz, to zależy od tego, jak na to patrzysz. Wiem, że dość szybko mógłbym wrócić, całkiem szybko, ale nie potrzebuję tego robić. Wiesz, krytyka, wystawienie na publiczny widok i takie rzeczy... wszystko zależy od mojego nastroju - jeśli jestem w naprawdę dobrym nastroju, to mogę znieść wszystko, o każdej porze, ale gdy czuję się nieco mnie bezpieczny, zmęczony, głodny, cokolwiek, roztrzęsiony trasą... to dlatego nie jeździmy już na tak długie okresy czasu, bo wtedy to ma miejsce, stajesz się roztrzęsiony, głowa zaczyna... myślisz, że jesteś większy niż jesteś i tego typu rzeczy... 'mogę robić co chcę' i nagle okazuje się, że robię rzeczy, których nie powinienem. Więc utrzymywanie krótszych części tras bardzo nam pomogło. A te wszystkie krytyki... ludzie są ludźmi, nie jesteśmy więksi od innych, mamy dusze tego samego rozmiaru. Staramy się być szczęśliwi i chcemy być kochani, tak po prostu. Niektórzy ludzie myślą, że jeśli kogoś poniżą, to poczują się nieco bardziej... ich ego się nieco podbuduje. Ja też tak robiłem, więc wiesz, 'a, teraz oni tacy są', ale ja już tak nie mam. Więc, mieć możliwość odrzucenia tego jest czasami ciężkie, ale jest to narzędzie, którego lubię używać.
Matt: Co zapobiega Twojemu oddaleniu się z Metalliki?
James: Są tu moje dwie strony. Jedna strona to: Jestem tutaj szczęśliwy, mogę tworzyć co chcę - koleś napisałem intro do My Apocalypse w zeszłym tygodniu, a następnego dnia zagraliśmy to na koncercie. 'Wow, to zajebiste'. Jest dużo wolności, jeśli pozwolisz... ale są też chwile, gdy jesteśmy przeczuleni na swoim punkcie... 'Hej, może spróbujesz tego?', 'Hmmm, może nieeee', wiesz to jak demokracja. Robię wtedy krok do tyłu i myślę, że może tak jest lepiej dla nas, tak jest najlepiej. Jeśli nie wszyscy się zgadzamy, to nie róbmy tego. Albo management myśli, że to może zły pomysł... powalczymy chwilę o to, i oni powiedzą: 'Czymkolwiek jest pasja, wierzę Wam, wierzę w Was jeśli o to chodzi'. Prawdziwa pasja jest kluczem, tym się kierujemy.

---

Paddy, uaktualnił kolejną biografię - po Larsie i Kirku przyszła pora na Roberta, oraz odświeżenie biografii Jamesa - możecie je znaleźć w sekcji biografie - gorące podziękowania!!!

ToMek 'Cause We're Metallica
AeroMet