Basista Metalliki Robert Trujillo w wywiadzie dla Milwaukee Journal Sentinel opowiada Gemmie Tarlach o graniu z najpotężniejszym heavy metalowym zespołem świata oraz o tym, czy został zaakceptowany przez zagorzałych fanów zespołu. Oto kilka fragmentów wywiadu:







Journal Sentinel: Co wniosłeś do Metalliki?

Robert Trujillo: Jako artysta, fizycznie I technicznie gram tak, jak czuję. Oczywiście kiedy jestem na scenie, daję z siebie wszystko, co mogę. Daję muzykę, a fani ją odbierają. Bez urazy dla nikogo, ale ja gram, ponieważ to czuję, nie zaś dlatego że mam potrzebę zadowolenia jakiegokolwiek fana.


Journal Sentinel: Fani Metalliki znani są z głośnego wyrażania swych opinii. Jak potraktowali Ciebie?

Robert Trujillo: Zignorowałem media, a nawet fanów, po prostu powiedziałem sobie, że będę Robertem, zamierzam dać 100 procent siebie. Fani to zauważyli. Moja przeszłość w innych zespołach okazała się pomocna. SUICIDAL TENDENCIES grali z Metalliką ponad 10 lat temu i wielu fanów hard core'u to szanuje. Gdybym przyszedł prosto z ulicy, byłoby mi o wiele ciężej.


Journal Sentinel: Przez długi czas znałeś Metallikę z zewnątrz. Co było największym zaskoczeniem gdy dołączyłeś do zespołu?

Robert Trujillo: Oczywiście cała ta sprawa z terapeutą dla zespołu. To było moje pierwsze spotkanie z zespołem po latach, poza wyjątkami, kiedy surfowałem z Kirkiem. Zaprosili mnie do studia abym wysłuchał kawałków z "St. Anger" w pierwotnych wersjach. Nie pomyślałbym, żeby stara Metallica na to pozwoliła.

Zaprosili mnie do swojego świata, a ja nie byłem nawet jego częścią w tym czasie. To jaka jest Metallika otacza taka aura tajemnicy, no wiesz, zła Metallica. Ja tego nie zobaczyłem. Właściwie to na początku poczułem się dziwnie, kiedy nie zobaczyłem złej Metallicy.

Journal Sentinel: Jak dopasowywujesz swój styl bycia do rygorystycznych wymagań Jamesa??

Robert Trujillo: To jest kombinacja. Myslę że James wyluzował, Jeżeli czuje, że coś jest nie tak, może w przeszłości zaatakowałby bardziej agresywnie. Teraz, kiedy gramy, mogę wyczuć kiedy coś nie działa. On spojrzy na mnie, na gryf, potem znowu na mnie I w końcu powie coś w stylu: "Hm, to chyba idzie tak..."

Ale kiedy dostałem tę robotę powiedziałem sobie : "nie ma miejsca na błędy". Kończyli album ("St. Anger, na którym producent Bob Rock zagrał na basie) , towarzyszyła temu obecność mediów. Z takim ciężarem jaki na siebie wzięli (a oprócz tego mieli też przecież rodziny) nie chciałem żeby za bardzo przejmowali się tym co ja robię, więc sam rozpracowałem tak dużo muzyki, jak tylko potrafiłem.


Journal Sentinel: Czym różnią się występy z Metalliką na żywo od koncertów z poprzednimi zespołami??


Robert Trujillo: Według mnie Metallica jest bardziej wymagająca fizycznie. Koncerty są o wiele dłuższe niż te, do których jestem przyzwyczajony, a muzyka jest całkiem wymagająca, szybka i wymagająca dużo ruchu (po gryfie). Także ilość utworów, oraz zestaw, na którym pracujemy, każdego wieczoru zmieniamy setlistę.

Jeśli połączyć to ze scena wielkości lotniska to jest praca w kieracie. Trochę szalone jak dla nowego kolesia. Kiedy mnie poprosili, bym z nimi grał, Lars powiedział: "Jesteśmy jak pociąg towarowy. Kiedy ruszymy, jesteśmy twardzi i szybcy i nie zatrzymujemy się".



Journal Sentinel: Powiedz szczerze, jak bardzo funky była Metallica, zanim ty się w niej pojawiłeś?

Robert Trujillo: Dorastając słuchałem metalu, lecz także James Browna, The Parliament. Wiem, kiedy koleś jest funky. A James Hetfield jest funky. Naprawdę. Np. w kontekście Lynyrd Skynyrd. Poza tym on gra też na perkusji, więc ma bardzo funky spojrzenie na gitarę rytmiczną.

Zawsze byłem zdania że w Metallice było dużo groove. To tajny składnik wyróżniający ich spośród innych zespołów. Czynnik groove, który posiada James jest pulsem zespołu.



Tłumaczyła: Katja

ToMek 'Cause We're Metallica
AeroMet