Artykuł Guitar World przetłumaczyła Morgoth, część pierwszą znajdziecie tutaj, drugą tutaj a trzecią tutaj.









JH: Wydanie EPki z samymi coverami było czymś nigdy wcześniej nie wydawanym. To wydało się nam świetnym pomysłem. Nie przygotowywaliśmy się zbytnio, oprócz kilku kawałków Budgie, z których wywaliliśmy kila dennych partii wokalnych. Kilka piosenek obniżyliśmy do struny D, sprawiając, że stały się cięższe. Brzmienie gitar jest okropne, ale dzięki temu pogłośniliśmy bas, wiec Jason [Newsted, basista] był szczęśliwy.

KH: To nagranie było z okresu, kiedy pierwszy raz grałem na ESPie z przetwornikami EMG. Wszystkie partie gitary prowadzącej na tej EPce leciały naprawdę szybko. Nagrałem je w dwie noce. Wszystkie partie były moje. Faktem jest, że oryginalne wersje "Helpless" i "The Wait" nie miały nawet solówek było szczęśliwym przypadkiem - nikt nie mógł ich z niczym porównać, więc mogłem dołożyć tam kilka moich pomysłów. Stworzyliśmy tę EPkę dla fanów, tylko dla zabawy, ale Elektrze się bardzo spodobało jej wydanie.












JH: Ten kawałek jest dość długi, jak prawie wszystkie kawałki na albumie. Chcieliśmy nagrać coś krótszego, ale nie doszło do tego. Pochłonęło nas upychanie riffów w jeden utwór. Główny riff jest bardzo perkusyjny, doskonale komponuję się z perkusją. Z kolei wokal jest dużo niżej niż zazwyczaj.

KH: Długo ćwiczyłem pierwsze liźnięcie solówki, ale nie udawało się, więc podpiąłem pedał wah-wah, zresztą robię to zawsze, gdy wszystko inne zawodzi. Jak tylko się podpiąłem to się udało. Mnóstwo ludzi obrzuca mnie błotem za to, że chowam się za pedałem wah, ale jest w nim coś, co budzi dużo większą agresję. To jak krawiec dla muzyki, dopasowujący nastrój i emocje, które chcę przekazać. To czysta estetyka, a nie zasłona czy coś w tym stylu. Riff, w którym wykorzystuję podwyższenie brzmiącego dźwięku podglądnąłem u Gary'ego Moore'a [brytyjski muzyk bluesowy, przyp. ToMek] i trochę to wtedy ćwiczyłem. Wydawało mi się, że będzie doskonale brzmiało z ciężkim akordem E.

"One" ...And Justice For All (1988)

JH: Bawiłem się modulacją A-G przez dłuższy czas. Sam pomysł wywodzi się z piosenki Venom, "Burried Alive". Partia gdzie daje kopa seria maszynowa ze stopy przy końcu w pierwszej wersji nie miała powiązania z tesktem o wojnie, po prostu tak wyszło. Zaczęliśmy robić ten album z Mikem Clinkiem jako producentem. Nie współpracowało się nam za dobrze, więc powrócił Flemming żeby ratować nasze tyłki.

KH: Nie spałem przez solówki z tej piosenki (śmiech)! Partia gitary prowadzącej na końcu z prawą ręką, coś jak Eddie Van Halen, cały czas tapping. To solo było jak ożywcza bryza; do zrobienia solówki pobudziło mnie to, co się tam działo z partią rytmiczną. Pierwsze solo było bardziej dopracowane. Słyszałem jak James grał tam jakieś melodyjne rzeczy, po prostu grał i myślałem, że to brzmi super, że użyję tej partii pod solo. Więc musiałem pójść w kierunku tego, co grał James. Uważam, że pierwsze dwa szarpnięcia na początku solówki są jego, a reszta sola po prostu przyszła sama. Ta zabawa akordami w pierwszej solówce pochodzi z ćwiczenia z akordami majorowymi, cały czas to robiłem. Pomyślałem, że w solówce fajnie to zabrzmi, więc tylko kostkowałem staccato i tam to umieściłem. Myślałem, że solo jest potrzebne tam po to żeby przykuwało ludzką uwagę.

Środkową solówkę w tej piosence musiałem nagrać i przegrywać 15 milionów razy. Chciałem zapełnić środek kompozycji pomiędzy melodyjnym i agresywnym solem na końcu. Chciałem to zrobić żeby piosenki miło się słuchało, ale nie brzmiało to za dobrze i nigdy się z tego nie cieszyłem.

W końcu, kompozycja przyśpiesza: miksowaliśmy album podczas trasy Monsters Of Rock. Jednej nocy uciekłem z Filadelfii do Nowego Jorku, kiedy wszyscy byli w drodze do Waszyngtonu D.C. Poszedłem do Hit Factory i nagrałem solo od nowa. Przywiozłem gitarę, miałem jeden z moich głównych wzmacniaczy, które były wysłane do studia. Zacząłem od nowa z tą solówką i nareszcie zaczęła być taką, jaką ją chciałem. Bardzo się z tego powodu cieszyłem! Następnego dnia graliśmy w Waszyngtonie. Występ był mocno krytykowany, bo spaliśmy tylko trzy godziny i byliśmy wycieńczeni. Ale miałem solo zrobione poprzedniej nocy, więc to było warte wysiłku!

Chcieliśmy w "One" uzyskać czyste gitarowe brzmienie. Uważam, że właśnie dlatego używałem tam ESPa KH-1, z czaszkami na gryfie. Dostałem ta gitarę w 88' i używałem jej w studio całkiem często. Używałem przedwzmacniacza ADA i ADA MP-1 - to był wzmacniacz cyfrowy, który dało się programować - i wbudowanego Aphexa parametric EQ. Pamiętam jak łączyłem je z Boogie dla gitary prowadzącej i to oczyszczało dźwięk. Czyste brzmienie na "One" zostało stworzone prawie wyłącznie dzięki ADA MP-1.




Tłumaczenie: Morgoth

ToMek 'Cause We're Metallica
AeroMet